Emigranten naar Otterberg

[Alostum]

In “Den Denderbode” van 23/08/1885 verscheen een artikel “Werkmans-crisis” waarin een oproep werd gedaan aan de Aalsterse garentwijnders om naar de fabriek “Naamlooze Maatschappij Jelie” in Otterberg (Rheinland-Pfalz, Duitsland) te gaan werken.
Volgens dit artikel zouden er 10 tot 11 gezinnen op dit aanbod ingegaan zijn.
Ik heb weet van de volgende:
Cooremans, Van Dorpe, Paelinck, Verbeiren, De Wolf en De Paepe. Alle zes zijn ze terug gekeerd naar Aalst, sommige met een Duitse echtgenote.
Wie weet meer over deze economische crisis, andere namen, hebben er zich Aalstenaars in Otterberg definitief gevestigd, enz … ?

[janlouies]

Door Duitse invoerbeperkingen leed de fabriek Jelie (eigenlijk de FFR) en lag ze zelf gedeeltelijk stil. Daarom richtte de firma een fabriek op in Duitsland; een van de samengesmolten fabrieken van FFR was Druwé. Charles Druwé werd dan ook directeur in de Duitse fabriek.

[stephane]

Pieter Daens - Louis Paul Boon



stephane

[janlouies]

Een gevolg van het avontuur: de zoon van Charles Druwé heette Franz, met een z. Hij nam later in de Stationstraat een brouwerij over.

[willykiekens]

in mijn tijd bij FFR (1964-1978) was er ook een samenwerking met het garenfabriek Mez in Freiburg (Zwarte Woud) deze firma was ongeveer 5 maal groter den FFR en bestaat nog, maar niet meer in Freiburg, in de jaren '90 werd er overgeschakeld naar totaal nieuwe gebouwen. Van hier uit wordt een groot deel van West Europa bedeeld.

[janlouies]

Franciscus Ambrosius Josephus Druwé (°8/11/1866 + 8/4/1923) is een zoon van Karel Lodewijk (Charles) Druwé, een uit Ninove afkomstige kruidenierszoon, die op de Tragel een textielfabriek had die in 1886 fusioneerde met buur Borreman en Jelie van aan de Werf tot de NV Jelie (de latere FFR). De moeder van Charles was trouwens een Jelie. Als deze NV, om de Duitse invoerrechten te ontwijken, in het Duitse Otterberg een garenfabriek opent, wordt Charles Druwé daar directeur en het gezin verhuist naar het buitenland. Zoon Franciscus trouwt echter op 12 januari 1892 met de Aalsterse Eulodia Minnaert en keert naar zijn geboortestad terug. Hij ondertekent de akte met Franz, in het Duits van zijn jonge jaren, en zal deze schrijfwijze blijven gebruiken.
Na 1850 ontwikkelde de Duitse stad Kaiserslautern zich als een industriestad door de stichting van fabrieken zoals de Kammgarnspinnerij (sajet) en Pfaff (naaimachines). Hierdoor werd Kaiserslautern de belangrijkste industriestad van de Palts. De NV Jelie (FFR) opent in Otterberg, een groot dorp op 7 km. van Kaiserslautern, in 1886 een fabriek. De Aalsterse fabrieken kunnen immers de concurrentie met Duitsland niet meer aan door de heffing door dat land van hogere invoerrechten op naaigarens. De textielfabrieken in Aalst vallen dan ook zo goed als stil in 1885, wat tot een grote werkmanscrisis leidt: 100 garentwijnders zijn werkloos, met daarbij nog 200 halftijdse werklozen. Zij mogen in de Duitse fabriek gaan werken: ‘Is het niet duizendmaal deftiger in den vreemde al werkende het dagelijks brood te verdienen dan hier ten laste van de openbare liefdadigheid te moeten blijven?’ stellen de textielbarons.
In 1887 verhuist Charles Druwé, die in 1874 in een groot herenhuis in de A. Liènart liet bouwen (nu Stationshotel) met zijn gezin naar Ottenburg om er als afgevaardigde bestuurder het beleid van het Duitse filiaal te verzekeren. Druwé woont met zijn gezin weer in de A. Liènartstraat vanaf 8 januari 1898, waar hij een jaar later op 71-jarige leeftijd overlijdt. Zijn weduwe sterft na een kortstondige ziekte in maart 1921, waarop de verkoop van het huis volgt.
Bronnen: Aalsterse Brouwerijen (Jos Depryk) en folder Monumentendag (Jan Louies)