P.V. met getuigenissen over de dood van Victor De Pauw

Moderators: Alostum, david, janlouies

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

P.V. met getuigenissen over de dood van Victor De Pauw

Berichtdoor Alostum » 16 Sep 2021, 21:41

P.V. van 23/05/1921 met getuigenissen over de dood van Victor De Pauw, door Duitse Ulhanen op 29 september 1914 doodgeschoten. (zie ook viewtopic.php?f=88&t=863&p=4723&hilit=De+Pauw+victor#p4723 )

In deze P.V. verklaarde De Kerpel Alexander (° Lede 07/08/1860), landbouwer wonende St.Apoloniastraat 15, Aalst, het volgende;

"Het is mij volstrekt onmogelijk u bijzondere inlichtingen te geven nopens de laffe moord, gepleegd door soldaten van het duitsche leger, en op de persoon van De Pauw Victor, een brave en deftige jongeling, die ik zeer goed kende; hij droeg de bijnaam van "de witten".
Ziehier wat ik van de zaak weet:
Den 28ste september 1914, is onze stad door de duitsche barbaren gebombardeerd geweest, en om aan alle gevaren te kunnen ontsnappen, ben ik op de vlucht gegaan, zooals de meeste inwoners onzer stad gedaan hebben.
Na een 3-tal dagen in den omtrek verbleven te hebben ben ik naar mijne woonstede teruggekeerd en bij mijne te huis komst, vernam ik door het algemeen gerucht, dat er op de hofstede van Bolangier Emiel, daags na onze vlucht, dus 29ste september 1914, eenen jongeling tegen wie men zegde "de witten" door de duitsche soldaten, laffelijk vermoord geweest was, en alvorens hem neder te schieten, hij eerst zijn eigen graf had moeten delven. Met voorzichtigheid begaf ik mij tot nabij de woonst van gezegde Bolangier, en ik stelde vast, dat er inderdaad achter zijne hofstede n'en put gegraven, en aan de versche aarde te zien, maar onlangs gemaakt geweest was, ik durfde uit schrik de plaats niet naderen om de put te onderzoeken, om reden, dat er nog te veel duitsche soldaten in de nabijheid verbleven.
Een 2-tal dagen na mijne aankomst, dus in 't begin der maand october daarop volgende, kreeg ik te mijnent het bezoek van De Pauw Auguste, en laatst genoemde vroeg mij hem de begraafplaats van de jongeling die door de vijandelijke soldaten neder geschoten was, te willen aanwijzen. De Pauw voegde er bij "volgens ik uit goede bron vernomen heb, zoude het mijn zoon, De Pauw Victor zijn en ik zoude zulks willen vaststellen". Vergezeld van De Pauw Auguste, begaven wij ons naar de plaats waar de put gedolven geweest was, en op eene diepte van 30 centimeters vonden wij de stoffelijke overblijfsels van eenen manspersoon. Na het lijk gansch ontbloot, en zichtbaar gemaakt te hebben, herkende ik het spoedig als zijnde De Pauw Victor, en de vader die gansch te neder geslagen was, en zijne tranen niet konde weerhouden herkende in het lijk voor dit zijnde, zijnen zoon Victor.
Nadat De Pauw Auguste, het lijk van zijnen zoon omhelsd had, hebben wij het lichaam terug in de put gelegd, daar wij bevreesd waren voor de duitschers. Eenige maanden nadien is het lijk ontgraven en overgebracht naar de gemeente Lede.
Dit is alles wat ik van de zaak weet".


Bolangier Emiel (° Merelbeke 21/10/1875), landbouwer, Gentsesteenweg 257, verklaarde:

"Den 29ste september 1914, in de voormiddag tijdens de beschieting onzer stad, ben ik met gansch mijn huisgezin, op de vlucht gegaan, om aan alle gevaren te kunnen ontsnappen.
Een 10-tal dagen nadien, ik geloof dat het de 11ste october daarop volgende geweest is, ben ik terug naar mijn woonst gekeerd. De 's anderdaags wanneer ik n'en oogslag wierp op de landijen gelegen rond mijne hofstede, en zijnde mijnen eigendom, bevestigde ik, dat er naast mijne hofstede, in een soort van meersch, n'en put gedolven was. Vermoedende dat er aldaar iets begraven lag, ging ik ter plaatse in gezelschap van mijnen schoonbroeder Danckaert Emiel, en na eenige graszoden van de aangevulden put weggenomen te hebben, vonden wij er de stoffelijke overblijfsels van een manspersoon, die zeer goed herkennelijk was, en slachts op een diepte van 20 centimeters begraven lag. Het lijk niet herkennende, stak ik mijn hand in de bovenvest, waarvan het lichaam voorzien was, om te zien of er geene papieren te vinden waren, ten einde, des te gemakkelijker te kunnen vaststellen wie eigenlijk de begravene was en in het bovenste zakje vond ik een werkcoupon dragende de naam van De Pauw Victor. Na het lijk terug gedekt te hebben met aarde, sprak ik daarover met mijn gebuur Cardon Petrus en dien mensch haalde mij aan, dat het de stoffelijke overblijfsels waren van De Pauw Victor, die door duitsche soldaten laffelijk vermoord geworden was, en voegde er bij, dat de vader onlangs, het lijk was komen herkennen. Hoe of op welke wijze de moord gepleegd is, kan ik met zekerheid niet zeggen, daar ik op de vlucht was".


Cardon Petrus (° Erembodegem 14/04/1868), moutbewerker, Gentsesteenweg 170, verklaarde:

"Op 28 september 1914, in de voormiddag ben ik op de vlucht gegaan, om te ontsnappen aan alle gevaren tijdens de beschieting onzer stad. Ik heb mij rechtstreeks begeven naar de gemeente Burst, en daags nadien, dus 29 september daaropvolgende ben ik naar mijne woonstede terug gekeerd, te dien tijde bewoonde ik een huis staande in de St. Apoloniastraat alhier. Gekomen zijnde op de Gentschesteenweg, naast de stokerij van den heer Danckaert Emiel wierd ik door twee ulhanen, staande gehouden, en ik wierd voor eenige duitsche officieren, die dronken waren, en zich aan 't huis Danckaert bevonden, gebracht. Wat de ulhanen aan hunne officieren te kennis brachten, heb ik niet verstaan. Op dit zelfde oogenblik wierd zekeren De Pauw Victor, die ik zeer goed kende, ook door twee ulhanen voor de duitsche overheid gebracht. De Pauw was in 't bezit van een rijwiel, en ze kwamen met hem uit de richting van Erpe "Vijf huizen". Na eene korte beraadslaging der officieren, hoorde ik eenen uit hunne groep zeggen: "Het is een bespieder, en hij moet dood geschoten worden". Nauwelijks waren die woorden uitgesproken of De Pauw Victor wierd door twee ulhanen met woestheid vast gegrepen en zijne zakken wierden op staande voet doorzocht. Men ontnam hem eene som van fr. 85, een zakuurwerk, een portret en een brief die verdoken stak in den binnenzak zijner bovenvest. Nadat zulks volbracht was, duwde men aan De Pauw eene spade in de hand, en vervolgens trokken de twee soldaten in kwestie met laatst genoemde naar de woning of beter gezegd de hofstede van Bolangier Emiel. Aldaar moest de jongeling op een soort van meersch eenen put delven. Als wanneer dit werk voltrokken was, wierd hij door zijne opleiders, de twee ulhanen met een hevige ruwheid vast gegrepen en wierd vervolgens geplaatst tegen de zijgevel van 't huis Bolangier. Oogenblikkelijk daarop wierd De Pauw Victor door een der soldaten geblinddoekt, terwijl de tweede zich vaardig maakte om te schieten, deze laatste barbaar plaatste zich op een 4-tal meters afstand van De Pauw.
Wanneer De Pauw nu geblinddoekt was, verzocht men hem zich stil te houden, en op een teeken van deze die het daglicht van De Pauw ontnomen had, wierd er een schot gelost, en de kogel trof laatst genoemde in de volle borst. Hij stortte zooals een klomp aarde ten gronde, en was op slag gedood. Daarmede nog niet te vrede zijnde, loste men een tweede schot in 't hoofd van deze die als martelaar gestorven was, en eene onvergetelijke dood had ondergaan.
Dit alles is geschied onder mijne oogen".


Bronnen:
- S.A.A. P.V.'s 1921
- VAN NUFFEL, PETRUS, Gedenkboek der Aalstersche Burgerlijke Slachtoffers
- MEERT, DIRK, Aalst 1914-1918. Het leven in een stad onder Duitse bezetting, Aalst, 2013
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Terug naar “Eerste Wereldoorlog”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten

Advertentie