Aalsterse burgerlijke slachtoffers 1914-1918

Moderators: Alostum, david, janlouies

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Welleman Emma Laura

Berichtdoor Alostum » 14 Jun 2017, 20:44

Afbeelding

Bron:
VAN NUFFEL, PETRUS, Gedenkboek der Aalstersche Burgerlijke Slachtoffers
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Willems Benony

Berichtdoor Alostum » 14 Jun 2017, 20:46

Afbeelding

Benoni Willems, ° Aalst 16/12/1890 - † Wassigny 03/02/1917, Dendermondsesteenweg 226;
· Opgeëist op 19/10/1916 op bevel van de Kommandantur, door Luitenant Forck.
· Voorschot van 150 fr op 06/03/1920.

Bronnen:
VAN NUFFEL, PETRUS, Gedenkboek der Aalstersche Burgerlijke Slachtoffers
MEERT, DIRK, Aalst 1914-1918. Aalstenaars als slaven weggevoerd, Aalst, 2013
S.A.A. - Dossiers, formulieren en registers van de Bond der Opgeëisten
K.L.M. - Fonds Moskou dozen 3388, 3376
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 23 Jun 2017, 22:58

Toen de Duitse opmars in België gestaag verderging, begonnen de Britse kranten te berichten over de Duitse wreedheden. Alle kranten, de serieuze en de boulevardbladen, toonden weinig interesse in de officiële berichtgeving. Men vond dit een aaneenschakeling van gestolen rijkdommen en goederen met amper sensatie. In plaats daarvan overspoelden de verhalen over verkrachtingen en bizarre verminkingen en wreedheden de Britse pers. Het "waardeloze stukje papier" werd door de pers metaforisch weergeven als een verkrachte vrouw, bijvoorbeeld in cartoons van Louis Raemaekers. Zijn werk werd veelvuldig in de Verenigde Staten verspreid.
Een deel van de pers, zoals de uitgever van The Times en Edward Tyas Cook, uitten hun zorgen over het feit dat sommige berichtgeving zo absurd en willekeurig was dat het de geloofwaardigheid van het totaalbeeld over de Duitse opmars in België zou verzwakken. Daarom eisten zij een beter gestructureerde aanpak. De Amerikaanse pers sloot zich hierbij aan en betwijfelde de betrouwbaarheid van een groot deel van de berichtgeving. Het feit dat het Britse 'Press Bureau' de controversiële berichtgeving niet censureerde, bracht de Britse regering in een gevoelige situatie: daarom werd het 'Comité Vermeende Duitse Wreedheden' (Committee on Alleged German Outrages) in het leven geroepen in december 1914 om de betrouwbaarheid van de berichtgeving te onderzoeken. Dit kwam neer op een gedegen onderzoek naar Duitse oorlogsmisdaden. Lord Bryce werd voor deze taak als bijzonder geschikt beschouwd, want hij stond voor de oorlog vriendelijk tegenover de Duitsers en had een goede reputatie in de VS aangezien hij daar gewerkt had.
Het bleek echter zeer moeilijk tot een gedegen onderzoek te komen door het geringe aantal ooggetuigen. Hierdoor werd het comité gedwongen om in wezen een neponderzoek te houden dat de goede naam van Lord Bryce zou bekrachtigen. Vele schokkende verhalen uit het onderzoek berusten niet of deels op waarheid. Het comité publiceerde het onderzoek in mei 1915. De directeur van het Britse oorlogspropagandabureau Charles Masterman schreef aan Lord Bryce dat zijn onderzoek de Amerikanen had overweldigd. Zelfs de grootste sceptici waren alleen al door Lord Bryce’s handtekening overtuigd.
Nadat het Bryce Rapport in tien talen was vertaald, diende het als de basis voor de oorlogspropaganda, het werd de bron voor veel andere publicaties en de wreedheden uit het rapport werden het fundament voor de propagandacampagne tegen Wilhelm II, de zogeheten "Hang-the-Kaiser"-campagne. Arnold J. Toynbee publiceerde bijvoorbeeld in 1917 'The German Terror in Belgium'. Dit werk benadrukte de seksuele perversiteiten uit het onderzoek. Er werd gesproken over een Belgische vrouw die op het plein aan een deur was genageld met een zwaard, haar bovenlichaam ontbloot en haar borsten afgehakt. De Britse regering produceerde regelmatig zeer bizarre berichtgeving en presenteerde dit het publiek als waarheid. Bijvoorbeeld het verhaal dat Belgische nonnen aan de klepel van de kerkklokken werden vastgebonden en dan door het luiden van de klokken doodgeslagen werden. De absurde berichtgeving versterkte ook weer andere soortgelijke oorlogspropaganda.
Propaganda die dus zeer dik was aangezet.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rape_of_Belgium

Afbeelding

Een aantal getuigenissen aangaande de gebeurtenissen in Aalst werden in dit rapport opgenomen, het is algemeen aangenomen dat deze niet geheel betrouwbaar zijn.

Eerste getuigenis:

Afbeelding

F.12 Belgische vluchteling

Zaterdagavond, 11 september, vond er in Aalst er een treffen plaats tussen Duitse en Belgische troepen, de Duitsers werden gedwongen zich terug te trekken. Een arme wever kruiste op dat ogenblik de straat, met een waterzak welke hij had gevuld aan een waterput.
De Duitse soldaten, een tiental, liepen op hem af, met de bajonet op het geweer en doden hem. Hij had hen op geen enkele wijze uitgedaagd. Ik zag dit met mijn eigen ogen.
Een andere man sloot dezelfde avond in de Binnenstraat zijn deur en ik zag hem gefusilleerd worden door de Duitsers. Ik weet de naam niet van hun regiment. Deze man had 6 kinderen.
Zondag, 12 september, ik werd samen met 31 andere burgers gevangen genomen. De Duitsers namen ons al ons geld af, ik protesteerde en één van hen sloeg me met de kolf van zijn geweer. Vanuit de Drie Sleutelsstraat werden we op pad gestuurd, 100 meter verder plaatsten ze ons op een rij en moesten een Duitse officier groeten. Wij werden verder weggeleid een aan een draai in groep geplaatst. De Belgische soldaten verbleven in een hotel, zo’n 50 meter van ons verwijderd. De Duitsers plaatsten ons voor zich om zo voorbij het hotel te geraken. Een Belgische soldaat schoot toen met een geweer één van de burgers dood. De Belgische soldaten staakten het vuur toen ze de burgers zagen. Deze lieten zich op de grond vallen en de Duitsers namen de vlucht.
Wij werden toen door de Belgische soldaten in bescherming genomen.
Alle manen die toen met mij gevangen waren genomen zaten verborgen in hun kelder. De Duitsers hadden hen verplicht eruit te komen en staken de huizen in brand. Eén van deze huizen behoorde toe aan E.W. (1) … Deze man verkocht petroleum en de Duitsers gebruikten de petroleum om zijn winkel in brand te steken.
De Duitsers deden niets aan vrouwen en kinderen.
Terwijl de Duitsers me wegvoerden, na de Drie Sleutelsstraat te hebben verlaten, zag ik de kadavers liggen van 14 burgers, gedood door bajonetsteken of geweerkolfslagen.


Data kloppen niet, het gebeuren zo kunnen plaats gehad hebben op 27 en 28 september.

1) Emiel Wellekens, ° Aalst 21/02/188o, Drie Sleutelsstraat 32
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 24 Jun 2017, 17:55

Getuigenis van een Brits onderdaan

Afbeelding
Afbeelding

F.13 Brits onderdaan

Na de slag om Aalst, rond de 15e september, zag ik in het hospitaal van Wetteren een klein meisje van 11 jaar uit Aalst, zij had 17 bajonetsteken in de rug. Ik zag de wonden, het kleine meisje was, om zo te zeggen, levend gevild. Zij was stervende.
M… G… was bij mij en kan dit bevestigen, alsook de andere feiten waarvan ik ga spreken.
Dezelfde dag, zelfde plaats, zag ik een zekere L… de M… (1) Ook hij was stervende. Hij gaf me de volgende verklaring die ik opnam. “Hij kon uit zijn woning ontsnappen en vluchtte naar het huis van de zuster van zijn vrouw; de Duitsers kwamen in de straat, stelden zich voor het huis op in twee rijen; zij kwamen de woning binnen en vernielden er de stoelen en tafels; de een na de andere; alle bewoners van het huis waren de kelder ingevlucht; de Duitsers verplichten hen eruit te komen, dwars door de vlammen heen; wanneer hij buiten was; werd hij gescheiden van de anderen, op de grond geduwd en met een geweerkolf op de schedel geslagen; terwijl hij op de grond lag, hadden ze hem met een bajonet in de bil gestoken; daarna moest hij tussen de twee rijen soldaten lopen die hem met de kolf van hun geweer op de rug sloegen; samen met 17 of 18 andere burgers, werd hij voor de twee rijen soldaten geplaatst; de soldaten bedreigden hen met hun revolvers, om hen te verplichten te luisteren; de Duitsers zeiden, dat ze hen de geleden verliezen in Aalst zouden betaald zetten; zo moesten ze voor de Duitse troepen marcheren tot op de vuurlinie; de Duitse troepen begonnen te schieten; de Belgen lieten zich op de grond vallen, maar de Duitsers verplichten hen om terug recht te staan; later waren ook de Duitsers verplicht zich op te richten en zo kregen de Belgen de kans om langs de zijstraten te vluchten.
Ik zag de verwondingen van L… de M… die overeenkwamen met wat hij mij had verteld. Hij tekende zijn verklaring in mijn schriftje, schriftje dat ik ter beschikking hou van de Belgische en Britse autoriteiten.
Ik zag in het hospitaal een oude vrouw van 80 jaar, die doorboord was van een bajonet. Ze was veel te ziek om te praten en ik ken haar naam niet.
Ik ging nadien in hetzelfde hospitaal bij een andere gekwetste Belg. zijn naam was F… M… (2) en hij woonde in Aalst. Ik schreef zijn verklaring op in mijn schriftje, hij tekende deze na lezing. Het leest als volgt: “Zondag, om half tien ’s morgens, was ik op zolder. Ik zag de Duitsers in tirailleurgroep naar de stad komen. Ik dacht dat ze gingen schieten. De Duitsers kwamen mijn straat in. Ze beukten de deur van mijn huis in. Ze grepen me en gooiden me buiten. Voor mijn deur zag ik het kadever van een Duits liggen. De Duitsers zeiden: “Hiervoor ga je boeten!”. De Duitsers omringden me en staken me met een bajonet in het been. Ondertussen goten ze petroleum uit in mijn huis en staken het in brand. Mijn zoon werd op straat gegooid en ik werd samen met L… de M… naar de vuurlinie gesleept. Ik weet niet wat er met mijn zoon is gebeurd”.
Ik zag op de rug van deze man verschillenden tekenen van geweerkolfslagen en de bajonetsteek in zijn been.


Ook deze data kloppen niet, het gebeuren speelde zich af op 27 september.

1) Leopold De Man, ° Aalst 05/09/1870
2) Jan Frans Meulebroeck, ° Dendermonde 14/05/1873

Uit "Aalst 1914-1918. Het leven in een stad onder Duitse bezetting":

Leopold De Man, ° Aalst 05/09/1870, fabriekwerker, Hoveniersstraat 90, verklaarde:
"Op 27 september 1914 ’s morgens werd ik uit de kelder gehaald van Frans De Moor, waarin ik gevlucht was en wiens woning door de Duitsers in brand gestoken werd. Ik werd met geweerkolven ongenadig geslagen, vooral op het hoofd en ik ontving een bajonetsteek in de bil. Daarna werd ik vooruit gedreven naar de Zwartehoekbrug, daar kon ik ontsnappen. Dokter Heffelinck verzorgde mij en daarna ben ik naar het gasthuis van Wetteren en Gent overgebracht. Ik ben doof gebleven langs een kant en mijn gezondheid is voor altijd ondermijnd tengevolge van de doorstane mishandelingen".
· Frans Jan Meulebroeck, ° Dendermonde 14/05/1873, kaaiwerker, Drie Sleutelstraat 62, verklaarde:
“Ik heb op 27 september 1914 gezien dat Leopold De Man door een Duitse soldaat een slag kreeg op het voorhoofd van de kolf van zijn geweer, Leopold struikelde op de grond en terwijl ontving hij een bajonetsteek in de bil. Samen werden wij met anderen vóór de Duitse rangen naar het vuur van de Belgen gedreven. Ik en Leopold zijn arm aan arm kunnen vluchten.”
· Désiré Jozef Hoebeeck, ° Aalst 21/07/1892, paswerker, Linden-straat 65, verklaarde:
“Ik stond ook tussen de opgedreven slachtoffers. Ik heb gezien dat Leopold De Man gans bebloed lag, hij had een kolfslag op het voorhoofd en een steek van een bajonet in de bil gekregen.”

Jan Frans Meulebroeck, ° Dendermonde 14/05/1873, Drie Sleutelstraat 62. Hij werd op 27 september 1914 uit zijn huis gehaald en naar de Zwartehoekbrug gedreven. Aldaar geschoten en gevlucht. Werd tot 27 oktober 1914 in de Bijloke te Gent verzorgd en bleef verscheidene maanden onbekwaam om te werken. Hij verklaarde:
“Op zondag 27 september 1914 werd ik door Duitse soldaten uit mijn huis gehaald en samen met andere personen opgedreven naar de Zwartehoekbrug. Aldaar werd ik door een kogel in de bil getroffen. Ik kon toch vluchten, geleund op de arm van Leopold De Man. Ik ontving de eerste zorgen in de Pupillenschool te Aalst, werd vervolgens naar Wetteren en eindelijk naar een gasthuis in Gent overgebracht.”
· Leopold De Man, ° Aalst 05/09/1870, fabriekwerker, Hoveniersstraat 90, bevestigde vorige verklaringen.
· Désiré Jozef Hoebeeck, ° Aalst 21/07/1892, paswerker, Linden-straat 65, verklaarde:
“Ik heb gezien dat Jan Frans Meulebroeck door de Duitsers in de bil werd geschoten. Hij is samen met Leopold De Man kunnen wegvluchten.”
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 27 Jun 2017, 17:46

Getuigenis van een kleermaker

Afbeelding

F.14 Kleermaker

De Duitsers bleven ongeveer acht weken in Aalst.
Na een treffen met Belgische troepen, keerden de Duitsers terug naar de stad, binnenkomende in enkele huizen, staken ze deze in brand. Ik zag zo vier huizen branden.
Een oude man, een kleermaker, wilde naar zijn huis gaan, gelegen naast mijn huis, maar een Duitse soldaat sloeg hem met zijn bajonet. De man viel en de Duitser sloeg hem met de kolf van zijn geweer dood. Ik zag de man vallen. Nadat de soldaat was vertrokken, ging ik tot bij de oude man en ik zag dat zijn gezicht in tweeën was gespleten.
De Duitsers lieten de aken niet vertrekken uit Aalst. Enkele burgers waren gevlucht op één van deze boten, de Duitsers zagen hen en beschoten de boot. Ik was er kort bij en zag de boot zinken. Ik zou niet kunnen zeggen of er van de mensen die aan boord waren zijn verdronken.
In de straat genaamd de Groenstraat zag ik de kadavers van drie mannen, maar ik weet niet hoe ze zijn gedood.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 02 Jul 2017, 12:03

Getuigenis van een Belgische vluchteling in Engeland

Afbeelding
Afbeelding


F.15 Belgische vluchteling

Zaterdagmorgen, 26 september, kwamen Duitse troepen komende uit Brussel aan op het marktplein in Aalst. Samengesteld uit ruiters en infanteristen, met hen ook een aantal boeren met karren geladen met hooi, de boeren waren op weg naar de markt toen de Duitsers hen gevangen namen. Volgens ik vernam was één van deze burgers reeds 8 dagen in handen van de Duitsers. Ik kan niet zeggen tot welke regimenten de soldaten behoorden. Ik weet niets over het leger en de verschillende regimenten.
De Duitse soldaten kwamen langs de Binnenstraat, sloegen de ruiten stuk en gooiden een ik weet niet welke vloeistof binnen, welke onmiddellijk vuur vatte. Ik weet niet wat voor vloeistof dit was. Ik zag met mijn eigen ogen de Duitse soldaten dit doen. Onder de personen die in de huizen waren er die de straat op vluchten, anderen werden levend verbrand. Deze woningen waren bewoond door arme mensen, die zich verborgen hielden voor de Duitsers en hen geen enkele reden hadden gegeven om zo behandeld te worden.
De rivier loopt doorheen de stad, de Duitse troepen waren op de ene oever van de rivier en de Belgische troepen op de andere oever. Ze vochten en de Duitsers werden teruggedreven.
Ze waren verslagen op hun terugtocht vanuit Dendermonde naar Aalst, maar de Belgische soldaten waren reeds in Aalst, toen de Duitse soldaten eraan kwamen. Deze ontdekten dat er Belgische troepen aan de andere kant van de stad waren,, staken de huizen aan hun kant in brand. In totaal 18 huizen branden er af en ik zag ze branden. Twee burgers werden gedood. Ik was op tweehonderd meter ongeveer van de Duitse troepen, en ongeveer 1.000 meter vanwaar de Belgische troepen zich bevonden.
Dezelfde dag, zag ik de kadavers van twee mannen in de Binnenstraat. Eén van deze werd een café binnengedragen, ik ging er binnen, en zag zijn kadaver, maar zag geen enkele verwonding. Ik herkende de man. Ik zag ook het lichaam van de andere dode, die ik ook herkende.
De volgende dag (27 september) zag ik een vrouw, die ik kende, praten in de straat met verschillende personen. Zij zie dat haar man de deur van hun huis had gesloten, omdat de kinderen schrik hadden van de Duitse soldaten. Een Duitse soldaat klopte op de deur, haar man naderde en vroeg pardon voor zijn deur gesloten te hebben, maar dat hij dit had gedaan omdat zijn kinderen schrik hadden. De Duitser luisterde niet naar zijn verontschuldigingen en fusilleerde hem ter plaatse. Zijn vrouw en kinderen zagen dit gebeuren. Hij was ongeveer 50 jaar. Hij had, geloof ik, zeven kinderen, waarvan de oudste 17 jaar was.
Ik ken niemand op dit moment in Engeland die kan bevestigen wat ik kom te verklaren. Er zijn maar weinig inwoners van Aalst voor het moment in Engeland.de zaterdag, 26 september, de Duitse soldaten waren in gans de stad. Er waren ook Belgische soldaten op de zuidelijke helling van de stad. De Belgen hadden de bruggen opengedraaid en de burgers verboden deze over te steken.
De Duitsers hadden alle burgers die ze konden vinden gevangen genomen. De Duitsers verplichten de burgers om voor hen te lopen en ook om een mitrailleuze en andere wapens te dragen, tot op het moment dat ze tot voor de Belgische soldaten kwamen. Toen de Belgen zagen dat er een aantal burgers voor de Duitsers liepen, schoten ze boven de hoofden van de burgers. De Duitsers trokken zich al vechtend terug en dit doende staken ze 12 huizen in de Drie Sleutelstraat in brand. Ik zag de Duitsers deze huizen in brand steken. Ik zag een man die ik ken (een burger, zonder wapens, oud 27 jaar) proberen te ontsnappen uit één van de huizen die in brand stonden, de Duitsers schoten op hem, ik zag nadien dat hij gedood was. Hij was getroffen door drie kogels. De Duitsers, nadat ze de huizen in brand hadden gestoken, fusilleerden in de Drie Sleutelstraat drie personen waarvan de namen volgen: (de getuigen geeft de namen).
Ik zag later hun kadavers, en ik herkende ze. Het waren burgers zonder wapens. De zondag, 27 september, zag ik de kadavers van negen burgers opeengestapeld in de Geldhofstraat, ze waren gedood door bajonetsteken. De wonden waren aan de hals, de borst en de buik en van enkele puilden de ingewanden uit, hun kledij was gans gescheurd, en men zag het bloed in hun ogen. Ik kende al deze mannen en geen enkele van hen had een wapen. De meeste waren mensen die verstoken zaten in kelders en die de soldaten eruit gejaagd hadden.
Ik kende persoonlijk 17 burgers die op ongeveer een afstand van 500 meter waren gedood, de 26 september, zij droegen geen wapens en zij hadden niet de minste vijandelijkheid getoond. Ik ben gevlucht, omdat ik genoeg gezien had van deze slachtpartij.
Mijn eigen huis was een herberg en de Duitsers waren er binnengedrongen, en dronken al de likeurflessen leeg die ze vonden. Ik vond, enkele straten verder, de lege flessen die ze hadden meegenomen. Ze lieten niets over van het huis.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 09 Jul 2017, 11:14

Getuigenis van een gehuwde vrouw

Afbeelding

F.16 Gehuwde vrouw

Op zaterdag, 26 september, hadden we wegens de beschietingen ons huis verlaten. De volgende dag (een zondag) keerden we rond 6uur15 terug naar huis. Het was onmogelijk om tot daar te geraken, omdat de brug over de rivier onderbroken was. We zijn dan naar een huis van een inwoner van Aalst in de Denderstraat gegaan. We hebben er ons in de stallen verstopt. Rond 2 uur leek alles rustig en zijn we eruit gekomen.
De vrijdag, 25 september, rond 7 uur ’s avonds, heb ik zeven Duitse soldaten al schietend op mensen die van hun werk kwamen de stad zien binnenkomen. Ik hield me tegen de deur van mijn huis. Ze schoten op gelijk wie. Er waren slechts mannen op straat. Een man werd aan de schouder geraakt, zijn doopnaam was T… Geen enkele van deze mannen was gewapend, omdat de Belgische regering tegen de inwoners had gezegd van hun wapens binnen te brengen op het stadhuis. Ik heb nergens zien schieten op de Duitsers.
Mijn gedacht waren deze Duitsers simpele soldaten, en geen officieren. Zij deden de mensen uit hun huizen komen, en zegden hen hun armen op te steken. Niemand weerstond hen. Ongeveer negen of elf burgers werden gedood. Dit gebeurde de zondag. De Duitsers stelden ze ’s morgens niet op, maar fusilleerden ze overal waar ze hen vonden. Ik kan enkele namen opgeven (de getuigen geeft zes namen) en nog enkele erbij.
De schietpartij had plaats op zondag, terwijl wij in de stallen zaten. De Duitsers hebben ook de vrijdag op mensen geschoten, wanneer de man van wie ik sprak gekwetst werd aan de schouder.
Mijn man had zich die dag verscholen in ons huis.

De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 20 Jul 2017, 12:33

Getuigenis van de dochter van voorgaande getuige

Afbeelding

F.17 dochter van voorgaande getuige

Op zondag 27 september zag de mannen gedood worden. Wij waren ongeveer 20 meter daar vandaan. Wij waren op dezelfde zijde van de rivier als de Duitsers. Wij zaten verscholen in een schuur. Mijn vader en mijn moeder waren daarbij. De mannen werden toen ze hun huizen verlieten met het geweer neergeschoten. Zij hadden geen weerstand geboden. Ik heb geen enkele officier bij hen gezien. Ongeveer negen of elf werden gedood. Terwijl mijn vader verscholen zat in de schuur is hij niet bedreigd geweest. Een ganse rij woningen zijn afgebrand.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 28 Jul 2017, 19:59

Getuigenis van een Aalsterse vluchteling

Afbeelding
Afbeelding

F.18 Belgische vluchteling

Zondagmorgen, 27 september, om 7u15 begonnen de Duitsers Aalst te beschieten. De eerste bom viel op het hospitaal. Twee vlaggen van het Rode Kruis wapperden op dit gebouw. De Nieuwbrugstraat deel van de brug over de Dender. Mijn huis staat in dit deel van de Hertstraat, bijna rechtover de Nieuwbrugstraat, een beetje naar rechts. Vanuit mijn huis kon ik zo deze straat inkijken. Ik ging naar het huis van mijn vrouw haar ouders in de Drie Sleutelstraat. Mijn vrouw was daar reeds. Vanuit dit huis, zag ik de Duitsers in de huizen van de bewoners aan de overkant binnengaan, en zij verplichten 26 man buiten te komen. De Duitse soldaten gingen met deze mannen tot bijna aan de Nieuwbrug, dit is de naam van de brug over de Dender. De Belgische strijdkrachten lagen direct aan de overkant van de brug. De Belgen schoten in de lucht, om zo de bewoners duidelijk te maken zich op de grond te laten vallen, om zo de Belgische soldaten de kans te geven om op de Duitsers te schieten.
De burgers vielen op de grond, ze gooiden zich letterlijk op de grond. Twee inwoners werden gedood, ik geloof, door de Belgische schietpartij.
De Belgen begonnen te schieten met hun mitrailleurs, en zes Duitse soldaten werden gedood. Ik bleef gedurende gans die tijd in het huis van mijn schoonouders. Ik kon de schietpartij die ik beschrijf niet zien, maar enkele van die 26 inwoners vertelden het me. Een beetje later, zag ik de Duitse soldaten het vuur steken aan de huizen aan de andere kant van de Drie Sleutelstraat. Ik zag ze het systematisch doen, ze gooiden ik weet niet welke vloeistof – ik kan niet zeggen of het petroleum of benzine was – en er het vuur aansteken. Zo staken ze 17 huizen in brand. Ik zag een jonge man van ongeveer 23 jaar van het dak van het voorlaatste huis springen. Het huis stond in brand. Ik zag dat hij nadat hij op de grond lag door de Duitse soldaten met de kolf van hun geweer werd geslagen. Hij bleef uitgestrekt liggen tegen het voetpad.
Dan kwam een officier onze woning binnen. Mijn vrouw, haar ouders, en haar grootmoeder van 84 jaar, en ik waren in het huis. De vrouwen waren op het gelijkvloers in de keuken. Ik was met mijn schoonvader en mijn jongere broer van 17 jaar boven. Mijn zoontje van zes maanden was bij mijn vrouw in de keuken, en er was daar ook nog een jongen van zeven jaar, en een baby van vier weken. Ik was in een bovenkamer die uitgaf op de straat, en ik ging vervolgens naar de achterkamer. Vandaar zag ik de Duitsers, langs de achterdeur, op de koer, de vrouwen en kinderen die op het gelijkvloers waren, buiten laten. De officier volgde hen op de koer, revolver in de hand. Ik zag dit. Nadat de vrouwen en kinderen buiten waren, hoorde ik mijn schoonvader vanuit de voorkamer roepen. Ik ging naar daar en zag de Duitse soldaten van op de straat het vuur aan het huis steken.
Juist nadat de Duitsers zich hadden teruggetrokken, zag ik aan het begin van een kleine privaat weg, aan het eind van een koer van een huis, een jonge man van dertig jaar die in de rug was geschoten. Wij droegen hem. Hij vertelde dat de Duitse soldaten op hem hadden geschoten terwijl hij vluchtte.
Op een koer, rechts van het huis van mijn schoonvader – wanneer men er naar kijkt – zag ik die namiddag, de kadavers van zeven burgers. Ik vernam dezelfde namiddag dat verschillende inwoners werden gefusilleerd hogerop in de Drie Sleutelstraat. Ik ken de namen van de zeven burgers wiens kadaver ik zag. Eén van hen was de keel overgesneden. Ik zag dit met mijn ogen. Een andere was het hoofd verbrijzeld. Ik zag in de straat geen enkele inwoner geknield. Men sprak mij over dit gebeuren.
Het had plaats in een ander stadsdeel, in de straat genaamd Geldhofstraat en in een zijweg.
Aan onze zijde van de straat, waar mijn schoonvader woont, zag ik vijf woningen afgebrand. Ik zag er nog andere. Het voornaamste deel van de stad Aalst bevind zich op de andere oever van de Dender, en niet op de kant waarvan ik sprak.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Het Bryce rapport

Berichtdoor Alostum » 25 Aug 2017, 20:19

Getuigenis van een Belgische vluchteling.

Afbeelding

F.19 Belgische vluchteling

De Duitsers kwamen eind augustus in Aalst, ze werden gelogeerd in de stad, en ze gedroegen zich zeer goed. Na ongeveer een week vertrokken ze weer. Ze behoorden tot het 86e regiment. Duitse troepen trokken voortdurend door de stad. Op zaterdag, 26 september, kwamen de Belgen Aalst binnen en verdroegen de Duitsers over het kanaal. De volgende dag beschoten de Duitsers de stad. Ik was verbonden aan het Rode Kruis en ’s morgens kreeg ik de opdracht het kanaal over te steken om aan de overzijde te gaan zien of er gewonden waren. Er waren geen Belgische soldaten aan die zijde. Ik stak de reserve voetgangersbrug over, en ging naar de fabriek De Planyer. Ik keek door één van de vensters van dit gebouw. Ik zag een man die ik kende zijn huis in de Drie Sleutelsstraat verlaten, en ik zag hem op straat doodgeschoten worden, de Duitse soldaat stond op ongeveer 9 meter daar vandaan. De fabriek heeft de breedte van de straat tot aan het einde van de Drie Sleutelsstraat. Ik zag ook nog een andere man gedood worden in die straat. Een gebuur verteld me later dat die man had geprobeerd om via zijn tuin te ontsnappen. Ik zag verschillende kadavers op straat liggen. Ik zag twee mannen gedood worden. We konden niet proberen om op straat te geraken, en ik vluchtte door het gebouw, daarna samen met enkele anderen in een klein bootje het kanaal overgestoken, en ik vluchtte Aalst in. Ik zag de huizen in de Drie Sleutelsstraat branden. Ik zag de Duitsers kleine bommen in de huizen gooien.


Met kanaal bedoelen ze natuurlijk de Dender en de fabriek De Planyer zal wel De Naeyer zijn.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)


Terug naar “Eerste Wereldoorlog”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast

Advertentie