Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Moderators: Alostum, david, janlouies

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 16 Jan 2023, 18:57

Martin Soors (1) vocht als zeventienjarige mee met Vlaams Legioen aan het Oostfront. Hij kwam er in een eenheid terecht die onder het bevel stond van Ortaire Uyttersprot.
In 1991 publiceerde hij zijn memoires “Naar het Oostfront voor ‘Outer en Heerd’” en gaf er een uitvoerige beschrijving van chef Ortaire ‘Otto’ Uyttersprot.

(Zie over Ortaire Uyttersprot ook;
viewtopic.php?f=87&t=861&hilit=uyttersprot+ortaire)

Afbeelding

De eerste vermelding over Uyttersprot is op pagina 64, Martin was in eind december 1944 bij de Stormbrigade Langemarck, ingedeeld bij een Fla-kompagnie in Milowitz (Tsjechoslovakije):

“Onze kompagniechef was een Vlaamse officier, uit Aalst. Schoolmeester van beroep wist Ortair Uyttersprot - of kortweg “Otto” zoals hij nadien zijn naam kreeg – zijn beschermelingen in het gareel te houden. En dat was niet gemakkelijk! Trots zijn menselijke gebreken – en wie heeft die niet? – was Otto een prachtkerel. Open en eerlijk zou hij de tucht er in stampen. Recht voor de vuist en met een Vlaamse vloek dwong onze chef eerbied af en zou in de volgende maanden op de handen gedragen worden door zijn mannen waarvoor hij ziel en motor vormde in onze Fla-kompagnie. En zeker mag Ortair Uyttersprot voor zich een groot deel van de eer opeisen dat we ginder nooit vergaten dat we in de eerste plaats Vlaming waren; want op tijd en stond kon hij, zoals een leraar zijn leerlingen met hun neus op het bord duwt, ons eraan herinneren dat we niet speciaal in de Waffen-SS stonden om bij de Duitsers op een goed blaadje te staan, maar wel en vooral voor ons stukske Vlaanderen, uit welke hoek we ook vandaan kwamen.”


1) Martin Soors, ° Neeroeteren 17/08/1926

Wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 17 Jan 2023, 18:30

Op pagina 75 en 76, zijn eenheid lag toen in Tschudnow in Oekraïne;
“Onze kompagniechef wou dringend op zoek naar de rest van zijn manschappen. Hij nam Meyer mee terwijl een Duitse onderofficier tijdelijk het bevel kreeg over onze troep, met de duidelijke opdracht zolang mogelijk ter plaatse te blijven. Alleen in geval van nood, als de chef te lang zou wegblijven en de Russen ons ontdekten, mochten we pas vertrekken …
Tergend traag ging de tijd voorbij, het duurde een half uur, een uur en misschien wel langer en nog kwam onze “Otto” niet terug. …”


De Russen vielen aan en de onderofficier raakte in paniek en wist niet wat te beslissen.

“Juist op dat ogenblik kwam onze chef in zijn volkswagen aangesnord, hij verscheen gelijk geroepen. Bruusk stopte de wagen en Otto sprong eruit. Nooit vergat ik wat ik toen met mijn eigen ogen beleefde. Snel overzag onze overste de situatie en hij besefte heel goed wat er zou gebeurd zijn als hij niet bijtijds was teruggekomen. Zijn gezicht werd één woedende grimas. Tussen Otto’s koppelriem staken gewoonlijk twee steelhandgranaten, hij nam zo een eksemplaar in zijn vuist, liep als een briesende leeuw naar de totaal onthutste Duitser en sloeg hem met volle kracht de granaat rond de oren terwijl hij hem nog de ergste scheldwoorden uit zijn Vlaamse vocabulaire toesnauwde. Die bewuste granaat ontplofte natuurlijk niet, maar de uitwerking van dit korte en harde incident greep de gewone soldaat aan tot in het diepste van zijn gemoed. …
Als een kompagniechef in het bijzijn van zijn mannen op zulke kordate en hardhandige manier een onderofficier tot de orde riep, dan was de toestand zeker benard. …
We hadden het volste vertrouwen in Otto, daar in Tschudnow leerden we voor hem door een vuur gaan.”


Wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 18 Jan 2023, 19:02

Op p. 89 na een gevecht met Russen in Sewerinefka;

“Onze chauffeur bereikte fatsoenlijk de kompagniegevechtstand. Naast de ishba lagen zes dode kameraden, ze waren gevallen in hun infanteriestelling en bij het eerste morgendlicht naar hier gebracht. We gingen eens kijken. Gisteren klopte hun hart nog vol moed en vuur: welke soldaat zou aan het einde denken! Nu zag ik zes stijf bevroren, verhakkelde lijken. Ik zag hoe onze chef Ortair de ring wou afdoen van een dode hand, hij had een jongen uit zijn streek herkend. De vinger brak af als een dor stuk hout.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 19 Jan 2023, 18:50

Op p. 105, aftocht naar Proskurow, maart 1944;

“En dan gebeurde het! Ook ons vehikel liet het steken. Of we nu ketterden of de hemel aanbaden, het hielp weinig. In normale omstandigheden zouden we ons vervoermiddel waarschijnlijk wel terug in het goede spoor geloodst hebben. Maar iedereen voelde het rode gevaar achter zich, iedereen dacht alleen nog aan zijn eigen broos hachje. Wie ergens een plaatsje kon bemachtigen op een andere wagen, wrong er zich nog tussen om toch maar mee verder te kunnen. Kwam daar toevallig onze kompagniechef voorbij. Hij kon ons ook niet uit de penarie helpen op dat kwade moment, hij riep ons nog toe dat we er ons best te voet konden doorslaan. In Proskurow zouden we mekaar wel weerzien!”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 20 Jan 2023, 17:48

Op p. 152, na hun aftocht uit Oekraïne hergroepeerden ze in München in de Freimannkazerne;

“En heel toevallig botsten we dan op onze kompagniechef! De verrassing, beiderzijds, was groot. Wij twee wisten nu echt niet of we in de houding moesten springen of maar gewoon verder doen. Dus keken we wat beteuterd naar onze baas, toch waren we echt blij hem terug te zien en ook hij verheugde zich dat zijn twee vermiste mannen daar gaaf en gezond vòòr hem stonden. Ik meen me nog te herinneren dat onze chef juist zijn wittebroodsweken in Vlaanderen had doorgebracht en nu vanuit Freimann doorreisde naar zijn manschappen in Tsjechoslovakije. Ginder zouden we ons dan binnen enkele dagen weerzien.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 21 Jan 2023, 17:17

Op p. 162, op pinksterzondag waren ze terug in München;

“In onze Fla-kompagnie heerste er werkelijk een toffe geest. Toen was de hechte kameradenband in onze 2cm. rangen vooral een houvast voor ons allen. Als klet hingen we aaneen en zeker onze chef deed zijn best om er een goeie geest in te houden. Natuurlijk marcheerden we in het gelid en deden we wat moest gedaan. Maar het kazerneleven lag ons helemaal niet meer en dat wist de baas wel. Als een korrekte schoolmeester hield hij er oogluikend de wis onder, dat paste zo en tenslotte waren we toch elitesoldaten. Nooit echter liet hij zich verleiden om zijn hem toevertrouwde jongens van tussen Maas en Noordzee te doen vergeten dat ze daar in de eerste plaats voor hun Vlaanderen stonden en dat ze ook maar gewone mensenkinderen waren.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 22 Jan 2023, 17:25

Op p. 165-166, Martin kreeg op 10 juni 1944 bericht dat zijn vader in Neeroeteren was vermoord;

“Ik kreeg een zenuwcrisis. Ik smeet met mijn bajonet naar het hoofd van Jan Van de Velde; hij kon zich nog net op tijd bukken. Ik sloeg en stampte, ik huilde en ik vocht. Alleman stond er versteld bij. Tot ik eindelijk wat kalmeerde en bij de kompagniechef geroepen werd. Daar mocht ik me uithuilen. Vanaf dan begreep ik wat onze chef voor mij betekende. Ik zat op een stoel, kapot en zo hopeloos in mijn verdriet. Ortair – zo noem ik hem nu – probeerde me te troosten, sprak me als een beste, vaderlijke vriend. Ik zat daar en kon niet meer.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 23 Jan 2023, 18:38

Op p. 175, Martin was thuis in Neeroeteren in verlof;

“Een veertiental dagen was ik thuis toen vanuit München een check kwam voor mijn moeder. Kort daarop bracht de postbode een tweede check uit Freimann. Ook schreef mijn kompagniechef een meevoelende brief.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 24 Jan 2023, 19:48

Op p. 185 en 186, Martin kwam op 17 juli 1944 na zijn verlof terug aan in de Freimannkazerne in München;

“En daar marcheerde mijn kompagnie de kazernepoort binnen! Dat blije moment vergat ik nooit. Mijn kameraden zagen me staan tussen die berg gepak. Velen wenkten, anderen riepen mijn naam… Ook onze chef straalde.”
“Eerst en vooral dankte ik onze kompagniechef voor hetgeen hij en mijn kameraden voor mijn moeder hadden gedaan. Dat mocht ik zeker niet vergeten.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Ortaire Uyttersprot aan het Oostfront

Berichtdoor Alostum » 25 Jan 2023, 21:03

Op p. 190, Martin’s compagnie kreeg in München een harde opleiding;

“Toch hielden we van onze chef. Om een troep Vlamingen in soldatenkleren in het gareel te houden was er wel een officier nodig met haar op de tanden. En zo was onze baas: hard als Kruppstaal als het nodig bleek, maar hij had een begrijpend hart voor al zijn jongens. Door hem vooral werd onze kompagnie een tof huishouden waar allen aan één zeel trokken, waar de geest van Tijl Uilenspiegel ons nooit verliet en we ook treurden om het heengaan van een kameraad.”


wordt vervolgd
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)


Terug naar “Collaboratie, repressie en verzet”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten

Advertentie