Amylum

Moderators: Alostum, david, janlouies

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Amylum

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:54

Geplaatst: 22 Okt 2010 04:00 pm
Jerommeke schreef:De eerste gebouwen van het latere Amylum.
Afbeelding

De oprichtingsakte werd op 7 mei 1873 opgemaakt door de drie gebroeders Philemon Frans, Edouard Petrus, Felix Alexander Callebaut en Joseph Frans Lejeune.
De stichtingsakte werd op 23 juni 1873 opgemaakt door dezelfde personen en de nieuwe firma kreeg de naam van Firme Callebaut Frères et Lejeune.
In 1883 verliet Joseph Frans Lejeune de firma en deed de jongste broer Prosper Callebaut zijn intrede waardoor de naam werd gewijzigd in Firme Callebaut Frères.
In 1914 werd deze firma een N.V. onder een nieuwe naam, S.A. Ancienne Firme Callebaut Frères.
In 1924 veranderde de naam nogmaals, deze keer in S.A. Produits du Maïs of S.A. Produma.
In 1926, na een fusie met Ancienne Firme Blieck Frères wijzigde de naam in Glucoseries Réunies met de ons wel bekende afkorting G.R.
Later kreeg de firma een grotere wereldbekendheid met meer en meer internationale klanten.
Omdat volgens de directie de naam Glucoseries Réunies moeilijk uitspreekbaar was voor engels- en duitstalige klanten werd een nieuwe naam gezocht maar de welbekende letters G.R. moesten behouden blijven.
Uiteindelijk werd gekozen voor G.R. Amylum, als afkorting voor Graanderivaten en Raffinaderijen Amylum. Amylum is latijn voor zetmeel en is afgeleid uit het oud grieks amylon of amulon, wat molen betekende.
De firma werd later verkocht aan de multinational Tate & Lyle en dit werd dan ook de nieuwe naam van de aalsterse fabriek.
Momenteel maakt de fabriek deel uit van de Tereos groep onder de naam Syral Belgium N.V.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Amylum

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:56

Geplaatst: 24 Okt 2010 05:14 pm
stephane schreef:Laatstse getuigenissen van Glucoseries Réunies in 2010

restant ZEEBERG

Afbeelding

GR

Afbeelding

logo GR in de gevel

Afbeelding

Stephane
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

factuur uit 1874

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:57

Geplaatst: 03 Jul 2012 12:41 am
muesli schreef:Ik heb hier nog een factuur uit 1874 gevonden van het piepjonge bedrijf Callebaut Frères et Lejeune.
Raf.
Afbeelding

De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Amylum

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:58

Geplaatst: 03 Jul 2012 08:31 am
willy kiekens schreef:Felix zal ook een hopmagazijn oprichten in de Kluyskensstraat, waarvan de gebouwen tot op heden praktisch onveranderd zijn gebleven. Tot de vorige overname was er nog een vrouwelijke telg van de Callebauts aanwezig in de directie maar dan in hun afdeling in Noord Frankrijk.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Amylum

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:59

Geplaatst: 19 Jul 2012 02:03 pm
stephane schreef:Het begon op 23 juni 1873, toen Amylum werd opgericht als Callebaut, Frères en Lejeune.


Na de uitvinding van glucose uit zetmeel door Ziedesundlierhof in 1838 ontstond de fabricage van glucose rond 1860 op industriële schaal.

In de periode 1864 tot 1883 werden in Aalst een vijftal glucosefabrieken opgericht zodat Aalst de bakermat werd van de glucosefabricage in België. Glucose werd op dat ogenblik voornamelijk geproduceerd voor toepassingen in de brouwerijsector, ter vervanging van suiker. De Aalsterse gebroeders Callebaut, gekende hophandelaars en leveranciers van suiker hadden nauwe betrekking met de brouwwereld en aanhoren dagelijks de klachten over hoge invoerrechten op suikerriet en de hoge accijnsrechten op suikerbieten.

De brouwerijen waren dan ook meer dan geïnteresseerd in glucose, een alternatieve goedkope suiker die geen smaakafwijkingen veroorzaakt.

Philemon Callebaut, 24 jaar, zorgde samen met Edward Callebaut, 21 jaar, Voor de commerciële en financiële verrichtingen. De inkoop van grondstoffen werd verzorgd door Joseph Lejeune uit lede, 35 jaar, en de jongere broer Felix Callebaut, 19 Jaar.

De jonge firma huurde aan de oude Dender aan de achterkant van het begijnhof enkele oude gebouwen waar hun elementaire apparatuur werd ondergebracht.. Callebaut, Frères en Lejeune hebben als doel het uitbaten van een fabriek van glucose, karamel en alles wat met deze producten verband hield.

De grondstof maïs werd met binnenschepen in zakken van 100 Kg aangevoerd vanuit Antwerpen. Deze maïs werd geweekt in oude wijnkuipen en de geproduceerde glucosebrokken, die men “macé” noemt, werden met paardenkarren naar de brouwerijen vervoerd. De pellen van de maïs werden niet gedroogd doch als dusdanig aan de boeren uit de streek verkocht. Na enige jaren werd hiervoor een oplossing gevonden en werd de draf gedroogd in de mast van de ovens. Zijnde in de mouterij De Wolf-Cosijns.

De maïskiemen werden in zakken geschept en met zak en al geperst, de olie ging naar de olieraffinaderijen en de geperste kiemen naar de veevoeding.

De gebouwen werden gekocht en de nieuwe gebouwen werden er naast gebouwd. In 1883 verliet Joseph Lejeune de firma en deed de jongste broer Prosper Callebaut, op dat ogenblik 23 jaar, zijn intreden in de firma. Het vroegtijdig overlijden van zowel Philemon als Felix Callebaut hadden ertoe geleid dat Prosper in feite de grondlegger is geworden van de verdere ontwikkeling van het bedrijf.

De firma werd herdoopt in Callebaut Frères en verhuisde naar een nieuw gebouw op de hoek van de Iwijnstraat en de intussen gekanaliseerde Dender aan de Van Wambekekaai. Prosper Callebaut drukt ook zijn stempel op het sociale leven in Aalst. Volgens Louis-Paul Boon in zijn boek over Daens was hij de eerste in België die zijn gepensioneerden liet komen om het pensioen van 1 frank per dag in ontvangst te nemen.

In 1908 komt de oudste zoon van Prosper Callebaut, Luc Callebaut, vader van Pierre Callebaut in de firma. Na zijn opleiding kreeg hij de opdracht een bedrijf op te richten in Nederland.

Zeelandia in Sas van Gent werd opgericht in 1911. In 1914 werd de firma Callebaut-Frères ontbonden en werd de firma “Ancienne-Firme Callebaut-Frères” opgericht.

Deze operatie ging gepaard met de intrede van de tweede zoon Marcel Callebaut.

10 Jaar later in 1924 werd de firma omgedoopt in SA PRODUMA. De afkorting van Produit du maïs en deed de jongste zoon van Prosper, Jean Callebaut, de vader van Robert Callebaut zijn intrede.

De taken werden als volgt verdeeld: Marcel Callebaut zorgt voor Aalst, Luc en Jean zorgen voor Zeelandia in Sas van Gent. In 1926 werd besloten tot een fusie met La Glucose Of Lic-Frères te Brussel en werd de Glucoserie Réunnie opgericht.

De maling die 50 ton bedraagt werd opgevoerd naar 140 ton per dag. Deze geweldige malingverhoging leidde tot de oprichting van Tunnel Relinneries Limited maar het surplus aan Aalsters zetmaal werd verwerkt. In 1927 neemt het Amerikaanse CPC een belang van 60% en Zeelandia. Na de oorlog zal Zeelandia praktisch volledig in de handen komen van Amerika.

In 1940 werd de fabriek in Aalst ernstig beschadigd door bombardementen.

In 1943 werd er verplicht gewerkt voor de Duitse bezetter. Dit gebeurt onder supervisie van Duetsche Maïzenwerken.

De jaren 50 werden gekenmerkt door enkele belangrijke gebeurtenissen die het bedrijf de internationale toer zullen doen opgaan. Enerzijds komt een nieuwe generatie aan het hoofd van het bedrijf te staan, nl. Pierre en Robert Callebaut, anderzijds betreden we het tijdperk van de EEG.

Tenslotte is er de intrede van de State USA die de participatie van de Familie Blick overneemt. Het bedrijf groeide verder en kocht stilaan alle terreinen op het eiland Chipka. Tussen de oude en de gekanaliseerde Dender.

Glucose Réunnie werd omgedoopt in Amylum en naast maïsverwerking werd gestart met tarwe verwerking. Een samenwerking werd opgestart met AVBOB Nederland. Pogingen werden ondernomen in de richting van merkartikelen. Deze experimenten met merkartikelen waren geen succes en werden bijgevolg afgestoten. Een nieuwe stroop, de isoglucose, werd ontwikkeld. Dit product is een regelrechte suikervervanger. Na een hevige strijd met de suikerlobby in Europa werd dit product in het Europese Suiker Régime ingebracht met inbegrip van productiebeperkingen. Amylum beschikte veruit over het grootste Europese quotum dat 1 van de hoekstenen werd van zijn verdere ontwikkeling. Tate & Lyle werd de derde aandeelhouder in 1976. Het neemt Staly over in 1988 en werd aldus de grootste aandeelhouder. Pierre Callebaut blijft echter instaan voor de leiding van het bedrijf.

stephane
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Re: Amylum

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 16:59

Geplaatst: 02 Okt 2012 05:57 pm
Jerommeke schreef:In 1901 werd nog een N.V. opgericht, de “Maïserie des Brasseurs Réunies” op hetzelfde adres als de “Firme Callebaut Frères”.
De akte was ondertekend door Edouard Callebaut, Prosper Callebaut, de weduwe van Felix Callebaut en een vijftiental brouwers en hophandelaars.
Deze firma werd echter in 1903 al stopgezet.

Naast de “Firme Callebaut Frères” moet er ooit nog een tweede firma bestaan hebben, nl. “Maïserie Callebaut Frères” aangezien op het briefhoofd van “Maïserie des Brasseurs Réunies” vermeld staat “Ancienne Maïserie Callebaut Frères”.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

toeleveringsbedrijf

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 17:00

Geplaatst: 04 Okt 2012 05:44 pm
jan louies schreef:De firma Callebaut was van in het begin een toeleveringsbedrijf voor brouwerijen: glucose als gemakkelijk vergistbare suiker voor bieren met een hoger alcoholpercentage en ingekookte glucose als colorant om van blond bier bruin te maken, maar ook kurken, hop, klaringsmiddelen...
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

Glucoseries Réunies

Berichtdoor Alostum » 10 Jun 2014, 17:06

Glucoseries Réunies (jaren '50 ?)

Afbeelding

Afbeelding

eigen verzameling
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

stephane
Berichten: 1693
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 21:32

Re: Amylum

Berichtdoor stephane » 18 Apr 2018, 15:41

Een paar dagen geleden, een gepensioneerde moet in beweging blijven, beëindigde ik een lange wandeling door Aalst binnen te stappen langs de Brusselse Steenweg. Met de Colruyt aan mijn linkerzijde en het viaduct over de spoorweg voor mij werd ik verwelkomd door de Aalsterse skyline, of wat daar moet voor doorgaan. In elke Vlaamse stad met enige allure, want die dichten we onszelf toch regelmatig toe, verwacht je dan op zijn minst enkele gotische torens te zien die niet zelden het uithangbord voor de stad in kwestie vormen. In Aalst echter is men er aan voor de moeite. Niet dat we ze niet hebben want de torens van ons Belfort, onze St-Martinus- en Begijnhofkerk kunnen best hun mannetje staan in de wereld van de torenspitsen. Maar hier worden ze letterlijk en figuurlijk overschaduwd door de betonnen silo’s, koeltorens en andere spuuglelijke hoogbouw die, in combinatie met andere op en naast elkaar gestapelde bric-a-brac, metalen buisconstructies, hangars en saaie kantoorgebouwen, de Tereos site vormen of voor de ouderen onder ons “de glucoserie”.

Kan u zich voorstellen dat Inbev bier brouwt op 150 meter van de Leuvense Grote Markt, dat Procter & Gamble zijn waspoeders in elkaar draait in de schaduw van de St. Romboutstoren of dat Volkswagen de Polo’s van de band laat rollen naast het Brusselse Stadhuis? Natuurlijk niet. Te gek voor woorden zult u zeggen. Nochtans is dat precies wat in Aalst nu al bijna 150 jaar wordt gedoogd sinds in 1873 de firma Callebaut, Frères en Lejeune in enkele oude gebouwen aan de achterkant van het Begijnhof in de nu verdwenen Eilandstraat werd opgericht. Uit voornamelijk uit Antwerpen aangevoerde maïs werd glucose, karamel en andere afgeleide producten vervaardigd, die als grondstof aan de talrijke brouwerijen die Aalst en omstreken toen rijk was werden geleverd. Industriële activiteit midden in de stad was toen niet uitzonderlijk, aan arbeidskrachten was er geen tekort en die woonden bij voorkeur dicht bij de fabriek waar ze hun dagelijkse slavenarbeid verrichten. Pas vele decennia later en om velerlei redenen begon de geleidelijke verhuis van die stedelijke industrie naar speciaal daarvoor aangelegde fabrieksterreinen, ver buiten de stadscentra. Zo ook in Aalst, behalve de ondertussen tot Glucoseries Réunies omgedoopte fabriek die bleef groeien en gaandeweg quasi alle terreinen, huizen en straten tussen de Zeebergbrug en de St-Annabrug opkocht. Na nog een naamsverandering in Amylum, we zijn ondertussen al een kleine 100 jaar verder, werd door het introduceren van nieuwe technologieën samen met overnames in het buitenland die expansie verdergezet. In het begin van deze eeuw kwam het bedrijf volledig in handen van de Britse groep Tate & Lyle, om slechts een paar jaar later te worden opgenomen in de Franse multinational Tereos Syral, de huidige eigenaars.

Al dat malen, weken,roken, stoken, koken, drogen en branden ging natuurlijk niet onopgemerkt aan de Aalstenaars voorbij. Hoe het was in de beginperiode weet ik natuurlijk niet, maar ik herinner mij wel dat sinds mijn jeugd halfweg vorige eeuw, Aalst continu in een olfactorisch bad was gedompeld. Dag in dag uit en 24 uur op 24 hing er ondefinieerbaar maar wel duidelijk te herkennen geurtapijt, in de volksmond ook wel stank geheten boven de stad. Het moet evenwel worden gezegd dat in die periode het niet alleen de Amylum site was die voor die specifieke overlast zorgde. Er waren nog notoire “stinkers” actief in het Aalsterse stadscentrum zoals de mouterij van DeWolf-Cosyns en de Sulbb, de gistfabriek aan de Hertshage die bij tijd en wijle hard hun best deden om Amylum qua overlast naar de kroon te steken. Die continue geurhinder gaf evenwel nooit aanleiding tot enig significant protest van de bevolking. De overlast werd zelfs door de macht van de gewoonte deel van het Aalsterse DNA, die maakte dat de stad voor de buitenwereld als “de stad waar het altijd stinkt” bekend stond.

Pas eind jaren ’70 toen de arrogantie van het bedrijf en de onverschilligheid van de plaatselijke politiek een hoogtepunt hadden bereikt en de dagelijkse stank, geluidsoverlast en vervuiling niet meer te harden waren, kwam er een soort van burgerprotest op gang. In de plaatselijke pers zoals De Voorpost en Vies Oilsjt verschenen toen een reeks artikelen waarin de toen ontluikende ecologisch geïnspireerde verenigingen zoals RALDES en de Werkgroep Leefmilieu Aalst de situatie hekelden en dringende maatregelen eisten. Dat bleef niet zonder gevolg want de combinatie van burgerprotest, strengere wetgeving, betere technologie en een groeiend milieubewustzijn brachten met zich mee dat er in de volgende decennia een geleidelijke verbetering optrad. De geest was evenwel uit de fles en in de jaren die volgden werd elke nieuw negatief feit, (onwettige lozingen, ontslagen, dubieuze uitbreiding, nieuwe vestigingen in het buitenland), breed uitgemeten in de pers, wat de populariteit van het bedrijf zeker niet ten goede kwam. Maar niet getreurd want zolang de plaatselijke politiek ongeacht de kleur de andere kant opkeek, was er letterlijk en figuurlijk geen vuiltje aan de lucht en kon het bedrijf ongestoord zijn gang gaan. De permanente stank behoorde weliswaar tot het verleden, maar verder werd er lustig op los gebouwd en met elke bijkomende leiding en elke nieuwe constructie werd het totaalbeeld steeds afzichtelijker en de visuele druk op het stadscentrum groter. Zo werd de steeds aanwezige geur-en geluidsoverlast als het ware vervangen door een permanente aanwezigheidshinder, gekenmerkt door visuele vervuiling, continue gebiedsuitbreiding en verkeersoverlast.

Recent was er dan de commotie rond de inmiddels goedgekeurde stedenbouwkundige aanvraag voor het optrekken van 2 nieuwe torens, beide een 30-tal meter hoog, op het fabrieksterrein aan de Burchtstraat. Een petitie tegen dit plan, inderhaast opgezet door een aantal verontruste buurtbewoners, verzamelde in een mum van tijd een kleine 600 handtekeningen, maar woog toch niet zwaar genoeg om ons stadsbestuur op andere gedachten te brengen. Het moet gezegd dat, alhoewel gestart met de beste bedoelingen, dit initiatief nooit een kans van slagen had. In de eerste plaats omdat, gewild of niet, het er de schijn van had dat het hier om een politiek getint protest ging. De initiatiefnemers konden namelijk allen op de één of andere manier aan een niet toevallig tot de oppositie behorende politieke worden gelinkt. Het lijdt geen twijfel dat dit hoe dan ook heel wat toren-opposanten, potentiële ondertekenaars dus, er van zal weerhouden hebben om de petitie te tekenen. Verder was de petitie inhoudelijk ook enkel tegen de bouw van de nieuwe torens gericht. Op zichzelf te verdedigen natuurlijk, maar uiteindelijk te kortzichtig en fundamenteel naast de kwestie. Het probleem is de aanwezigheid van de Tereos site zelf in ons stadscentrum en niet de bouw van additionele torens. Een toren meer of minder verandert niets aan het feit dat dergelijke industriële activiteit midden in de stad niet meer van deze tijd is. Die terughoudende en beperkte inhoudelijke positionering van het protest zelf, is volledig te verklaren door het feit dat in een door Het Laatste Nieuws gestelde rondvraag geen enkele partij – op één na – zich expliciet uitspreekt tegen het verdwijnen van Tereos uit ons stadscentrum. Alleen Michel Van Brempt van Vlaams Belang is duidelijk tegen. Spijtig dat de overige standpunten van vriend Michels partij mij minder aantrekkelijk lijken, anders wist ik het wel bij de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Alle andere fracties hebben wel één of meerdere redenen om hun terughoudende positie te verklaren. Meest gebruikt argument pro is de werkgelegenheid waarbij kan worden opgemerkt dat Tereos zelf zegt dat de nieuwe torens geen enkele bijkomende arbeidsplaats zullen opleveren. Men zou zelfs kunnen veronderstellen dat de nieuwbouw voor een deel zal worden gefinancierd door de opbrengst van de recent aangekondigde ontslagen. Verder wijst men er ook op dat Tereos conform de wetgeving handelt wat ongetwijfeld correct is, met dien verstande dat er geen wetgeving op lelijkheid bestaat. En dan is er ook nog het financiële aspect, de opbrengst voor de Aalsterse stadskas. Voor alle duidelijkheid, die bedraagt vandaag ong. 700.000 EUR. (opcentiemen roerende voorheffing) en nog eens een bedrag van dezelfde orde aan stadstaks op drijfkracht. Maar belastinginkomsten zouden er ook zijn van bewoners van potentiële nieuwbouw eens een deel van de huidige Tereos site daarvoor beschikbaar zou zijn. Een eventuele relocatie van de Tereos site binnen de Aalsterse stadsgrenzen moest dat mogelijk zijn, er is bij mijn weten niemand die pleit voor een Tereos-vrij Aalst, zou trouwens die belastinginkomsten voor de stadskas behouden en er is een plan om de belasting op drijfkracht af te schaffen of dat is inmiddels al gebeurd.

Wie dus op de politiek rekent om Tereos op andere gedachten te brengen is er aan voor de moeite. Er is vandaag geen politiek draagvlak laat staan een meerderheid om de directie van Tereos duidelijk te maken dat het op middellange termijn verondersteld wordt uit ons stadscentrum te verdwijnen. Daar tegenover staat dat de respons op de recente petitie en de druk bijgewoonde presentatie van het jonge collectief Over.morgen in de Cimorné een paar maand geleden, bewijzen dat vele Aalstenaars een Aalst zonder Tereos best zien zitten. Maar vandaag staan we behoudens enkele losse ideeën nergens. Elk toekomstig initiatief tegen de aanwezigheid van Tereos in ons stadscentrum, zal enkel kans op slagen hebben indien het bestaat uit een volgehouden actie à la Ringland in Antwerpen. Dat betekent dat verandering enkel zal afgedwongen worden via een niet politiek geïnspireerde en continu volgehouden druk vanuit brede lagen van de bevolking, waarbij projecten tot herbestemming van de site ontwikkeld door specialisten met kennis van zaken een valabel alternatief moeten bieden. Misschien kunnen we dan eindelijk komaf maken met de dooddoener waarmee vandaag bijna elk gesprek over Aalst wordt afgesloten en die luidt: “Ja, ’t is waar, er is in Aalst de laatste tijd veel aan het veranderen, maar spijtig van dat vuil fabriek in ’t centrum”…

bron: http://pauwenogen.be/

18/04/2018

stephane
Stephane - stephanedp@hotmail.com - Aalst

abubart
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 Mei 2014, 09:58

Re: Amylum

Berichtdoor abubart » 04 Feb 2022, 13:16

Weet iemand of Amylum in de jaren 60 de glucoserie Leclercq aan de Hertshage heeft opgeslorpt of dit bedrijf zelf gestopt is?


Terug naar “Glucoserieën”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten

Advertentie