uit levensverhaal van suzanne lanckman

Moderators: Alostum, david, janlouies

Gebruikersavatar
Alostum
Site Admin
Berichten: 13002
Lid geworden op: 14 Mei 2014, 15:27
Locatie: Aalst

uit levensverhaal van suzanne lanckman

Berichtdoor Alostum » 09 Jun 2014, 17:45

Geplaatst: 08 Sep 2010 09:47 am
willy kiekens schreef:September in de Kluyskensstraat.



Dat hop reeds eeuwen een belangrijk produkt voor Aalst was getuigt de aankoop van een Rubens schilderij in 1624 door de hop- en graanhandelaars voor hun gildenkapel in de St. Martinuskerk. Deze handelaars, samen met die uit de streek van Poperingen, verkochten de hop aan alle brouwerijen van België. Dat waren er na de tweede wereldoorlog toch nog altijd bijna 800, ieder dorp had zijn brouwerij in Aalst waren er zelfs drie.

Het kweken van de hop gebeurde in de Faluintjes, een streek tussen Moorsel en Asse- Ternat Gelijk seizoenarbeiders die voor de bietenoogst naar Frankrijk gingen, waren er ook tot zelfs van Aalst die gingen helpen om de hop binnen te halen. Eerst werden de hopranken van de palen(grote ingeteerde stammen van dennenbomen ook gebruikt als elektriciteitspalen) en spandraden getrokken, op de karren geladen en naar de boerderij vervoerd.
Daar werden door ganse families de hopbellen van de ranken geplukt en in de enorme hopzakken gestopt. Wanneer die vol waren, wogen ze nog niet zo zwaar als een zak cement. De plukkers zagen na enkele uren zo geel als een peer van het stuifmeel en kleefden alsof ze in een vat honing gevallen waren, om van de geur nog te zwijgen, die hing gedurende verscheidene dagen in hun poriëen, wat wel ideaal was tegen muggen en motten
.
Eenmaal per jaar was het in de Kluyskensstraat gedurende een week een drukte van jewelste. Dat was begin september wanneer de hopboeren hun geplukte hop naar één van de hopmagazijnen in Aalst brachten, ook naar die van de Coninck en van Felix Callebaut.
Van ’s morgens vroeg kwamen ze met hun metershoog geladen hopkarren getrokken door twee Brabanders de straat ingereden.
De 3 tot 4 meter lange jutezakken met het embleem van de eigenaar erop werden gewoon op de straat af gegooid en weg waren ze om de volgende lading op te halen. Tegen de middag lag de ganse straat bedolven onder de zakken waarop de kinderen lachend en roepend van de ene zak op de andere sprongen en zich lieten vallen gelijk op pluimenmatrassen. Wanneer ze naar huis gingen roken ze samen met de ganse straat naar de typische geur van hop.

De hopzakken werden met behulp van pikhaken het magazijn ingetrokken, gewogen en vandaar met behulp van een katrol naar het tweede verdiep gebracht waar zich de eestkamers bevonden hier werden de zakken uitgegoten op de “rookvloeren”. ’s Avonds werd dan het verdiep eronder, in de zogenaamde solferkamers, in zwarte gietijzeren potten de stukken zwavel,verpakt in donkerblauw papier, aangestoken om met de rook de hop te drogen en te ontsmetten. ‘sNachts moest er regelmatig gecontroleerd worden of de zwavel niet gedoofd was.
Die gietijzeren potten werden bij de Aalstenaars ook gebruikt als frietketel. Ikzelf gebruik zo nog een.

Nadat de hop gedroogd was, ging die naar de pers waar ze in balen van 50kg geperst werden, klaar voor verkoop en vervoer naar het goederenstation op de Hoge Vesten.

Dat ik dat allemaal zo goed weet komt door mijn schoonvader Frans Kiekens die meer dan 40 jaar meestergast was bij Felix Callebaut en verschillende jaren hopkoning geweest is tijdens de jaarlijkse Aalsterse hopfeesten waar men de hoprassen moest herkennen door geur en vorm.
Door de concurrentie uit andere landen zoals Duitsland, Slovakije en in Engeland de streek van Wales is het kweken van hop in Aalst buiten enkele voor hun volhouden te bewonderen boeren uit Moorsel en Meldert totaal verdwenen .
De grote boosdoener echter is volgens mij Stella(Interbrew) die de meeste pilsbrouwerijen zoals Safir opgekocht heeft en zo tegen de meest interessante prijzen kon kopen.
Hetzelfde wat ze gedaan heeft met de mouterij De Wolf-Cosijns, nu is Aalst van een brouwerstad met zijn eigen bieren een doodgewone klant van massaproducten geworden.

Dan zwijg ik nog van de biergist die we anders rechtstreeks in de brouwerij gingen halen.
Om niet te spreken van de smakelijke hoppescheuten, die vroeger bij de boeren weggegooid werden en nu bijna onbetaalbaar geworden zijn.
De wereld gaat door, de tijd gaat voorbij, mensen gaan weg en soms keren ze niet meer terug en blijven alleen nog foto's achter. Robert Frank (1924-2019)

Terug naar “Hop”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten

Advertentie