Sint Jozef College, de lagere school 1956 - 1962

[Alostum]

Geplaatst: 28 Nov 2013 01:48 pm

Wat een invloed een school op je persoonlijkheid heeft gehad kan je moeilijk achterhalen. Misschien is die meer onbewust dan bewust. Hierna volgen summier een aantal indrukken die me zijn bijgebleven.
Mijn leraars waren van een sterk uiteenlopend pluimage. Het begon in het eerste leerjaar in 1956 met de “Grote Van der Biest”; er was logischerwijze ook een “Klein exemplaar” met wie ik twee jaar later zou kennis maken. Eerstgenoemde was een imposante verschijning, een persoonlijkheid. Hij zou later nog directeur worden. Hij was vader van vijf of zes kinderen en één ervan, Frans, was jarenlang een medeleerling. Diens oudere broer Edmond kende ik enkel “van ziens” wegens ouder en dus vrij onbenaderbaar in de schoolse gebruiken van toen. Ik zou hem evenwel vijftig jaar later herkennen als de adoptievader van een van de meisjes van“Damaste”in Aalst.
Mijn tweede studiejaar was in diverse opzichten opmerkelijk. Ik kreeg een “jonge” meester : Karel Redant, een sympathieke eerstejaars, afkomstig uit Haaltert, die later nog zijn militaire dienst diende te vervullen. Een zalige leraar. Op het einde van het schooljaar verbleef ik drie weken met een schedelbreuk in het OLV te Aalst en hij liet niet na mij daar een bezoekje te brengen. Een paar jaar later speelde hij de hoofdrol in een Vlaamse film : “Brigands voor Outer en Heerd”, waar thans op internet nog nauwelijks een spoor is van te vinden. Nog een paar jaar later kreeg ik een Vlaams weekblad onder ogen waarin die film verscheen, verknipt als fotofeuilleton…

Van het eerste en tweede studiejaar heb ik jammergenoeg geen foto's meer.

De “Kleine Van De Biest in het derde studiejaar heeft minder indruk gemaakt op mij gemaakt. Ik herinner me enkel zijn VW-kever met een lichtgroene kleur…


Het vierde studiejaar bij de goedlachse Mr Van de Zande staat mij nog steeds voor de geest als het meest prettige jaar van de basisschool. Goede resultaten en no worries.


Mr Baeyens van het vijfde studiejaar had een zwarte krullebol. Zijn pedagogische inspanningen ten spijt gingen mijn resultaten bergafwaarts. Volledig eigen schuld. De drive om te studeren vond ik pas later.



Die negatieve trend zette zich door tijdens het laatste jaar van de lagere school. Nochtans was dat een jaar met een méér dan begeesterende leraar, Mr Jozef Van De Maele, een charismatische figuur, een rots in de branding, een begeesterend spreker en bovenal een geboren toneelspeler en regisseur. Hij bezorgde mij dat zelfde jaar mijn absolute hoogte- en dieptepunt: hij koos mij om St Rochus te spelen in het schooltheater jaar, een enige belevenis. Maar hij sprak ook de woorden uit die nazinderen in mijn hoofd tot op vandaag. Een zaterdagochtend hadden we het laatste uur met twee klassen samen gewoontegetrouw zangles.Hij liep samen met zijn collega naast mijn bank op het moment dat ik mijn keel met alle overgave zo groot mogelijk had opengezet, toen ik hem hoorde zeggen: “dat klinkt hier ongelofelijk vals niewaar”? Al mijn zang-aspiraties de grond in geboord, for ever.



Er waren ook nog andere leraars die indrukken nagelaten hebben. Schoolmeesters aan wie ik ontsnapt ben of wiens gaven ik niet mocht ontdekken, wie zal het zeggen ? Meester Fosselle, één van de vaste titularissen van het vijfde leerjaar, was een bij wijlen luidruchtig type dat wel eens treiterig uit de hoek kon komen. Wijnants, een wat magere strenge verschijning in beige kiel met een kleine brilletje op zijn smalle neus en Eeckman met rode 2CV. Andere strenge figuren in mijn ogen waren de hh Van der Speeten en Morre. Laatst genoemde was titularis van het… zevende studiejaar…
Er komen er me nog twee totaal verschillende figuren voor de geest:
EH Raes s.j. de prefect, een zeer strenge jezuiet, bij wie je bibberend een “admitatur” diende te halen wanneer je te laat op school verscheen. Zonder dat papiertje kwam je eenvoudig de klas niet in. Hij was kaal en had een langwerpig hoofd dat rood aanliep wanneer hij zich opwond en waarbij zijn stem dan nog meer ging haperen dan gewoonlijk.
Tot slot nog de persoon zonder een naam maar wel met een pet. Iemand die zich nooit opwond. Hij was in mijn ogen van toen een oude man met een zachte uitdrukking op zijn gelaat (gelaten en gelukkig?). Hij was een arbeider in grijze kiel die de gangen schoonveegde met zaagsel, rustig, zwijgzaam, alsof het de gangen van een klooster betrof…
Van mijn medeleerlingen herinner ik me nog vrij veel namen; ik heb op het Forum voor Aalsterse historiek mijn oude schoolfoto’s geplaatst en een hele rits namen.
De speeltijden waren leuke momenten. We voetbalden of speelden allerlei kinderspelen zoals ondermeer ”katje-verlos”, werd je getikt dan moest je aan een muur gaan staan hand in hand met een andere “getikte”, de rij werd langer en langer tot een “vrijbuiter” de hand van iemand uit de rij kon aantikken en weg waren we dan allemaal. Of nog “Katje vemenigvuldigen” waarbij de tikkers als maar in aantal toenamen en in koppels dienden te jagen… Waar is die zalige tijd???
De school had ook een reputatie inzake groots opgezette schoolfeesten met turnen en acrobatie als hoogtepunten. Wij oefenden maanden en ons optreden in smetteloos wit voor de ouders was destijds in onze kinderogen een schitterend schouwspel.
Het groot college had de naam van een voorname school te zijn, zeg maar gerust een elitaire met een recruteringsbasis ver buiten de regio Aalst.Het internaat herbergde heel wat zonen van de adel en de hogere bourgeoisie uit gans Vlaanderen. Het is gek, maar wat gegoogle heeft me geleerd dat mijn schoolse loopbaan in dat college goed en wel gestart was toen die van een zekere Jean-Luc Dehaene een einde nam….

[Alostum]

Geplaatst: 03 Dec 2013 10:22 am

Alhoewel mijn schooltijd van later dateert, herken ik hier nog menig pater of leraar.
In de eerste plaats tuchtprefect Raes, die inderdaad roodstomend kon aanlopen als hij in een "coleire" schoot. Later werd hij pater econoom: als hij voor financiele zaken naar de spaarkas ging was hij steeds in een groene lode gekleed met hoed met brede rand. Dan kon je hem best niet aanspreken, hoe goed je ook met hem bevriend was.
In de jaren zeventig werd Raes opgevolgd door directeur Vandemaele (voorheen leraar in de lagere school).De heer Baeyens gaf naast zijn eigen klas ook tekenen in het 5e leerjaar en de strenge verschijning van de heer Wijnant zal menigeen nog wel herinneren.

[Alostum]

Geplaatst: 03 Dec 2013 11:38 pm

Toeval bestaat niet. Vandaag zocht ik mijn bibliotheek een paar werken voor een Franse vriend en botste op een vergeten "Atlas van de Europese vogels" verschenen in 1960. Ik herinner me nu dat ik dat lijvig boek na lang zagen tegen mijn Ma toch mocht kopen bij drukkerij/boekhandel Van Nuffel op de Moorselbaan. Ik was in die tijd namelijk helemaal weg van vogels, en dat n.a.v. de vele begeesterende verhalen en beschrijvingen van een klastitularis. Ik twijfel tussen de hh Baeyens (5°) en Van De Maele (6°). Herinnert er zich iemand van het forum wie beiden de ornitholoog was? Ik gok thans op Van De Maele, maar ik ben er niet zeker van.

[Alostum]

Geplaatst: 10 Dec 2013 12:01 pm

Ik heb in elk geval meneer Baeyens nooit horen praten over vogels, dus het zal wel Vandemaele zijn.

[Alostum]

Geplaatst: 10 Dec 2013 12:08 pm

Bedankt Rik! Een zekerheid meer in het leven

[Alostum]

Geplaatst: 23 Dec 2013 12:03 pm

Als ik bovengetoonde klasfoto's bekijk, bemerk ik dat de "kleine" speelplaats blijkbaar tot een eind in de jaren zestig nog met gras begroeid was. Toen ik aan de basisschool begon, was die in ieder geval al beklinkerd. Mogelijk is met de start van het patersgebouw na 1964, de kleine speelplaats met klinkers belegd.
Daar kon je tijdens de speeltijd met de typische kleine lichtbruine ballen, die te koop waren bij pater Raes-hij verkocht er ook "inbeslaggenomen" aan verminderde prijs-naar hartelust voetballen.
Op de kleine speelplaats waren er 3 zone's 1°de speelplaats zelf(door een gebouw met plat dak in modernistische stijl)gescheiden van de grote speelplaats.2°een "verboden zone" met bordeauxkleurige klinkers; daar mocht geen bal op terechtkomen en mocht je zelfs per ongeluk niet met een tipje van uw voet overschrijden. Werd dit toch gezien, was de sanctie meestal"papiertjes rapen" tot het einde van de speeltijd.
3° de uiterst verboden zone-dit was een grasperk dat voor het patersgebouw lag.
Als je dat durfde betreden om zonder toestemming van een leraar of de prefect je bal terug te halen, was dit genoeg om Raes in een knalrode franse coleire te laten uit zijn bureau stuiven en de schuldige te vatten...

[La Fontaine]

Ik heb de ontbrekende klasfoto's (1956-57 en 1957-58) in het archief van het college weten te vinden. Hier zijn ze:



Het eerste leerjaar met als klastitularis "De Grote" Van Der Biest (Jozef)



Het tweede leerjaar met als klastitularis Karel Redant