Aalsterse volksfiguren

[muesli]

Ofwel heb ik erover gekeken ofwel zijn er twee volksfiguren waar ik aan denk en die hier nog niet besproken zijn:
champetter crayon
en
Frère Buyl (limonademaker uit de Meuleschettestraat) met zijn stootkar

[willykiekens]

champetter crayon was een agent van de jaren'40-50, hij woonde in de buurt Van de Biekorfstraat en was vooral herkenbaar aan zijn lederen getten: lederen beenbeschermers vanaf de schoenen: vooral bottines, tot onder de knie zodat ze de indruk van laarzen hebben. Hij was zeer streng en zette de overtreders zeer graag op "den bon" voor een of ander verkeersfout.
Frère Buyl woonde in de Meuleschettestraat rechtover café Belga op de hoek van de Jozef Meganckstraat, het huis is er nog. Ik denk dat hij vroeg weduwnaar geworden is want ik heb hem altijd er weten wonen samen met zijn zus. Via de poort kwam men in een gang die op het einde toegang gaf aan zijn werkplaats met de nodige machines voor het bereiden van zijn Limonade, kleurloze of rode. Frère was een zeer imposante figuur, zeker meer dan 1,80 m. grote klak en lange donker blauwe kiel over zijn enorme buik (hij woog +/- 135 kg), en had maar één plaats om hem officieel te wegen en dat was in het goederenstation aan de Dender. Frère droeg ook altijd sandalen die dichtgingen met een gesp die zijn zus 's morgens moest toe gespen, wat voor hem gezien zijn "buikje" onmogelijk was. Zijn limonade ronde beheerste een groot deel van Aalst, van de Varkenmarkt-Moorselbaan tot aan de Keizer op Hofstade en de rest van de binnenstad. Zijn vervoermiddel was een lange stootkar (in feite een kar waar de grote balen hop met vervoerd werden) met twee rijen bakken met limonade. Hij was ook de leverancier in het VTI (hebben later denk ik zijn werkplaats gekocht ie paalde aan de achterkant van de school. De meest klanten waren echter de Aalsterse café's, waar hij gezien zijn gewicht een vaste stek had om te zitten en er de mogelijke overtreders ook attent opmaakte: " Sorry mijnheer of mevrouw maar je zit op mijn vaste plaats." dat was normaal op de bank tegen de muur, boven een steun. Zijn normaal drankverbruik ware Exports (33cl) minimum twee per bezoek en hij leverde per dag in 10-15 café's, ondanks dat verbruik heb ik hem nooit dronken gezien. Hij kon ook een serieus stuksken eten de vrijdag ofwel een 2 kg fritten met een bokaal opgelegde zure haring ofwel een kilo prinsesseboontjes met zes gekookte eitjes met zoete melksaus en gekookte aardappelen. Hij was een gelovig man zijn vloeken was iets in de buurt van "of te demme." en als hij lachte kwam steeds het puntje van zijn tong kijken. De zondag was hij in maatpak (confectie was er voor hem niet) met ondervest met erop de gouden uurwerkketting en de hoed op het hoofd, ondanks zijn klak en hoed was hij niet kaal. Op een voormiddag komt hij ongerust bij ons binnen licht hinkend van pijn in zijn grote teen, met de vraag wat de oorzaak kon zijn, toen mijn pa hem uitlegde dat het waarschijnlijk het "bishten" kon zijn van mogelijk een pintje teveel. De dag nadien kwam hij nog steeds hinkend binnen met de woorden dat hij in 'stad nog mensen had zien sukkelen waarop mijn pa droog zegde: " Ja Frère dat zal misschien mode worden. " als ik me nog zaken herinner zal ik ze brengen.

[muesli]

Van Frère Buyl herinner ik me ook nog dat hij limonade leverde aan het SMI. Daar was een klein winkeltje waar je tijdens de speeltijd limonade, chocomelk en podding (van Sanders) kon kopen. Limoade van Frère en podding waren dezelfde prijs: 2 Fr.
Op een zondagnamiddag zijn we met de aspiranten van de chiro van Meuleschette (St Gerolf heette die toen en nu Maeva) op bezoek geweest bij Frère en zijn zuster. Wij kregen de hele namiddag verhalen te horen van de tijd toen hij in het leger was (bij het paardenvolk) en hij demonstreerde ons hoe hij zijn limonade maakte. Zijn grootste truuk was dat hij het kon doen vriezen in de zomer in zijn werkplaats. Spijtig dat ik toen geen fototoestel bijhad.

[muesli]

Ik vond hier nog een foto van Frére Buyl: