de stootkar

[Alostum]

Geplaatst: 21 Sep 2010 10:49 am

De stootkar.




Frans en Fons waren van beroep zelfstandige metsers en woonden samen met hun zuster in de V. de Saedeleerstraat en alle drie waren ongehuwd.

Hun magazijn, één in betonplaten opgetrokken schuurtje was de opbergplaats van wat metsersmateriaal, los zand ,zavel en enkele zakken cement. Verder diende het ook als berging voor hun stootkar, in die tijd het ideale vervoermiddel voor de middenstand maar nu bijna totaal uit het stadsbeeld verdwenen.

Er moesten bij ons op de koer enkele loszittende tegels vastgelegd worden waarvoor we beroep deden op de gebroeders.
Het was zomer en de broers waren rond 8 uur ter plaatse voor een werkje van hooguit een uur of twee. Parkeerproblemen waren er in die tijd nog niet zodat alle materiaal voor de deur kon afgeladen worden.
Fons begon op de straat onmiddellijk mortel af te maken. Dat was een deel van zijn werk aangezien Frans een plan kon “lezen” en hierdoor meer de belangrijke zaken deed.

Nadat de loszittende tegels verwijderd waren en de ondergrond opgekuist, was het de moment om even een sigaretje te rollen en… ’t was wel nog vroeg maar toch al tamelijk warm, dus tijd voor een eerste pintje.
Rond half elf moesten ze dringend voortdoen want tijdens dat pintje was de brouwer toegekomen en waar dat die kwam werd er getrakteerd.

Zo probeerden ze verder te werken maar iedere keer dat er een klant binnen kwam waren er ook twee pintjes voor de metsers, die niet tegen het profijt van de cafébaas wilden zijn.

Onder de middag werd er een uurtje gestopt om de boterhammen op te eten samen met een glaasje bier en er nog eentje te rollen.

Ondanks de vele vloeibare storingen in de namiddag, met steeds langere rustpozen zijn de tegels toch nog op hun plaats geraakt.

Na het laden van hun stootkar en nog eens gedronken te hebben, nam Fons de tremelen van de kar vast en riep al vloekend “godv… Frans we hebben er af ! Van wat ?” waarop Fons nog steeds vloekend siste “STRONT aan de tremelen !” Hierop antwoordde Frans denkende aan de vele bewoners van de witte rek die aan hun deur zaten: “ VASTHOUDEN wat dat ge hebt en niet omzien !”

Het leven van een kleine zelfstandige kan soms hard zijn .