Deel 4
Dikwijls valt de prokureur des konings Ludoviko lastig voor allerlei onbenulligheden, gewoon belachelijke vragen over dingen die toegelaten zijn. Nooit kan de veldwachter zeggen wie van de 15 vervangers van de prokureur (substituten) hem die vragen stelt. ‘Door ’n onbekende die zijn naam niet wil zeggen, die je nooit hebt gezien, over wie je niets weet, worden aan de burgers allerlei onbeleefde vragen gesteld. Ze verbergen zich alle achter het woord, procureur des konings en daarom heb ik hem met naam en adres genoemd in de brochure die ik 7 dagen na mijn ontsnapping verspreid heb in de dorpen waar zij wonen. Twee dagen later las ik in Het Volk: Interpol zoekt Jezus van Hofstade’.
HUMO: En intussen werd de hetze alsmaar heviger.
Ludovico: Het werd steeds heter, ja. Op de nacht van goede vrijdag, om tien voor drie, werd gebeld. Twee mannen hadden mijn hek kapotgemaakt en stonden voor mij. Ik denk dat het rijkswachters waren, want zij waren allerminst geïmponeerd toen ik buiten kwam. Ik heb in hun gezicht geschenen en mijn sirene doen loeien, en toen zijn ze weggegaan. De rest van de nacht heb ik in het struikgewas doorgebracht, want ik voelde mij niet meer veilig. De volgende nacht ook, maar het was koud en nat en toen ben ik naar mijn ouders in Liedekerke gevlucht, omdat ik dacht daar wat bescherming te vinden. Ik zocht onderdak in een leeg hok, maar ik kreeg geen deken. Toen ik mijn patatjes op hun kachel wilde zetten zei mijn moeder: ’Ben je daar weer met je speciale eten?’
HUMO: En toen ben je gekollokeerd. Hoe is dat gegaan?
Ludoviko: De veldwachter van Liedekerke en 2 politieagenten zijn ’s morgens om 9 uur gekomen en hebben me met een leugen meegelokt. Hij zei dat hij gestuurd was door de prokureur des konings van Dendermonde in verband met klachten die ik geschreven had. Ik antwoordde dat ze daarvoor 4 jaar te laat kwamen. Jamaar, zei hij, ik moest meekomen voor een verhoor, er zouden daar misschien theologen zijn, godgeleerden. Gewoon om mij mee te lokken.
HUMO: geloofde je dat van die theologen?
Ludovico: Ik vond het heel eigenaardig, ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ik dacht dat ze mij naar het gemeentehuis van Liedekerke zouden voeren, naar een soort komité van Liedekerkenaren voor mij of zoiets. Maar we reden Liedekerke voorbij en ook in Dendermonde stopten ze niet. Jamaar, zei ik, we rijden toch niet naar een gesticht zeker? ‘dat zul je wel zien.’ Mag ik eerst telefoneren naar iemand? ‘Dat kun je ginder wel.’ En uiteindelijk stopten we voor een gesticht in Sint-Niklaas. De eerste nacht heb ik geen ook kunnen dichtdoen, met 17 op een slechtverluchte kamer en een gesnurk dat horen en zien verging.
Wordt vervolgd ...
Aalsterse volksfiguren
Moderators: Alostum, david, janlouies
Re: Aalsterse volksfiguren
Als je het verleden niet kent, kun je het heden niet begrijpen en de toekomst niet vormgeven (Helmut Kohl)
Re: Aalsterse volksfiguren
Deel 5
Humo: Hoe verliep het onderhoud met de psychiater?
Ludoviko: Ik vertelde de psychiater dat Jezus mij in enkele minuten bevrijd had van wat ik betreurd, van wat ik gemist had in mijn jeugd, dat hij me blijdschap en vreugde gegeven had. Kijk zie de psychiater, dat alleen al is abnormaal. Jezus leefde 2000 jaar geleden, maar dat is voorbij. Ik zie: Maar Jezus leeft! ‘Jaja, dat zegt u’, antwoordde hij. Na een eerste gesprek met de dokter kwam verpleger Karel zeggen dat ik overspannen was. Ik zei: dat kan ik geloven, als de dokter in die omstandigheden zou leven was hij al lang dood en begraven. Ik voelde me zogezegd bedreigd zonder dat er een reden was. Maar als ze zijn eigen voordeur zouden komen intrappen, zou hij dan ook niet denken: het wordt hier heet? Toen zei de verpleger dat 100 jaar geleden mijn wijze van denken niet ziekelijk zou geweest zijn, maar dat het in onze tijd ziekelijk is het geld te willen afschaffen en zo eenvoudig mogelijk te leven. Ik was asociaal omdat ik speciaal voedsel wilde (tarwemeel). Nee, zei ik, ik wil helemaal geen speciaal voedsel, voor mij is het rauw goed. Jullie zijn het die speciaal voedsel willen, voor jullie moet het eerst kapot gebakken zijn. Maar ik begrijp dat, ik ben daar verdraagzaam in. Voor rommelspuiten hadden ze geld, maar mijn tarwemeel heb ik niet gekregen, al wilde ik het betalen met mijn laatste 20 frank. De eerste twee dagen heb ik alleen maar water gedronken, de derde dag gaf iemand mij stiekem twee appeltjes, en de rest van de tijd heb ik geleefd van de drie halve rauwe kolen die een arbeider voor mij uit de keuken had meegebracht, want ze bleven weigeren mij rauwe groenten te geven. De zevende dag stelden ze mij voor de keuze. Er kwamen drie broeders rond mij staan: Meneer De Mesmaeker, hoe is ‘t?
Heel goed, zei ik. Jamaar, zei de broeder-sekretaris, je moet toch geneesmiddelen nemen want anders zal er geen verbetering komen in je psychische toestand, zegt de dokter als je de pilletjes (Haldol en Disipol) niet wil innemen, dan moeten we je inspuiten. Ik zag dat ik tegen hun overmacht niet opgewassen was, ik deed of ik twee pilletjes innam en heb ze kunnen wegmoffelen. Ik geloof dat de broeder blij was dat ik wilde doen alsof, want voor hem was het ook geen plezierige situatie. Ze zagen wel dat ik niets mankeerde. Er zaten mensen die echt ziek zijn, waarvan ik het zelf zie. Ze hebben daar een man van 62 jaar binnengebracht uit Hoboken, die beweerde dat hij de Heilige Geest was en op 15 augustus ging hij trouwen met de Heilige Maagd Maria (lacht).
Schandalig, een doodbraaf mannetje die onschuldige dingen zegt, en daarom in een gesticht moet. Hij wilde de eerste avond niet eten of gaan slapen, en toen hebben ze hem gepakt en in een cel geduwd. Het spijt me niet dat ik in dat gesticht geweest ben, het is ongelooflijk leerzaam geweest, en ik zal opkomen voor hen die onschuldig opgesloten worden.
Humo: Je bent ontsnapt en wordt nu door de politie gezocht. Volgens het volk hebben ze zelfs Interpol achter je aan gezet. Wat nu?
Ludoviko: Ze hebben me van mijn vrijheid beroofd, en ik heb niets anders gedaan dan mijn vrijheid weergenomen. Die dokter had moeten zeggen: die man is normaal, lat hem naar huis gaan. Of hoogstens: je hebt geen degelijk huis en er is daar een psychose ontstaan, blijf daar niet lang meer wonen en ga een ander huis zoeken. Trouwens, een zenuwarts die ik al jaren ken heeft na mijn ontsnapping naar het gesticht getelefoneerd om te zeggen dat er helemaal geen reden was om mij daar te houden. Goed, er ging een sociaal werker, dhr. Nuyten, bij hem komen om de kollokatie ongedaan te maken, maar hij is niet geweest. Ik zou er zelf naartoe moeten gaan en op zijn erewoord zouden ze mij niet meer snappen, maar ik geloof niet meer in Sint-Niklaas. Laten ze eerst mijn identiteitskaart teruggeven, dan hoef ik niet meer als een opgejaagde boef langs de huizen te schuiven.
Slot
Humo: Hoe verliep het onderhoud met de psychiater?
Ludoviko: Ik vertelde de psychiater dat Jezus mij in enkele minuten bevrijd had van wat ik betreurd, van wat ik gemist had in mijn jeugd, dat hij me blijdschap en vreugde gegeven had. Kijk zie de psychiater, dat alleen al is abnormaal. Jezus leefde 2000 jaar geleden, maar dat is voorbij. Ik zie: Maar Jezus leeft! ‘Jaja, dat zegt u’, antwoordde hij. Na een eerste gesprek met de dokter kwam verpleger Karel zeggen dat ik overspannen was. Ik zei: dat kan ik geloven, als de dokter in die omstandigheden zou leven was hij al lang dood en begraven. Ik voelde me zogezegd bedreigd zonder dat er een reden was. Maar als ze zijn eigen voordeur zouden komen intrappen, zou hij dan ook niet denken: het wordt hier heet? Toen zei de verpleger dat 100 jaar geleden mijn wijze van denken niet ziekelijk zou geweest zijn, maar dat het in onze tijd ziekelijk is het geld te willen afschaffen en zo eenvoudig mogelijk te leven. Ik was asociaal omdat ik speciaal voedsel wilde (tarwemeel). Nee, zei ik, ik wil helemaal geen speciaal voedsel, voor mij is het rauw goed. Jullie zijn het die speciaal voedsel willen, voor jullie moet het eerst kapot gebakken zijn. Maar ik begrijp dat, ik ben daar verdraagzaam in. Voor rommelspuiten hadden ze geld, maar mijn tarwemeel heb ik niet gekregen, al wilde ik het betalen met mijn laatste 20 frank. De eerste twee dagen heb ik alleen maar water gedronken, de derde dag gaf iemand mij stiekem twee appeltjes, en de rest van de tijd heb ik geleefd van de drie halve rauwe kolen die een arbeider voor mij uit de keuken had meegebracht, want ze bleven weigeren mij rauwe groenten te geven. De zevende dag stelden ze mij voor de keuze. Er kwamen drie broeders rond mij staan: Meneer De Mesmaeker, hoe is ‘t?
Heel goed, zei ik. Jamaar, zei de broeder-sekretaris, je moet toch geneesmiddelen nemen want anders zal er geen verbetering komen in je psychische toestand, zegt de dokter als je de pilletjes (Haldol en Disipol) niet wil innemen, dan moeten we je inspuiten. Ik zag dat ik tegen hun overmacht niet opgewassen was, ik deed of ik twee pilletjes innam en heb ze kunnen wegmoffelen. Ik geloof dat de broeder blij was dat ik wilde doen alsof, want voor hem was het ook geen plezierige situatie. Ze zagen wel dat ik niets mankeerde. Er zaten mensen die echt ziek zijn, waarvan ik het zelf zie. Ze hebben daar een man van 62 jaar binnengebracht uit Hoboken, die beweerde dat hij de Heilige Geest was en op 15 augustus ging hij trouwen met de Heilige Maagd Maria (lacht).
Schandalig, een doodbraaf mannetje die onschuldige dingen zegt, en daarom in een gesticht moet. Hij wilde de eerste avond niet eten of gaan slapen, en toen hebben ze hem gepakt en in een cel geduwd. Het spijt me niet dat ik in dat gesticht geweest ben, het is ongelooflijk leerzaam geweest, en ik zal opkomen voor hen die onschuldig opgesloten worden.
Humo: Je bent ontsnapt en wordt nu door de politie gezocht. Volgens het volk hebben ze zelfs Interpol achter je aan gezet. Wat nu?
Ludoviko: Ze hebben me van mijn vrijheid beroofd, en ik heb niets anders gedaan dan mijn vrijheid weergenomen. Die dokter had moeten zeggen: die man is normaal, lat hem naar huis gaan. Of hoogstens: je hebt geen degelijk huis en er is daar een psychose ontstaan, blijf daar niet lang meer wonen en ga een ander huis zoeken. Trouwens, een zenuwarts die ik al jaren ken heeft na mijn ontsnapping naar het gesticht getelefoneerd om te zeggen dat er helemaal geen reden was om mij daar te houden. Goed, er ging een sociaal werker, dhr. Nuyten, bij hem komen om de kollokatie ongedaan te maken, maar hij is niet geweest. Ik zou er zelf naartoe moeten gaan en op zijn erewoord zouden ze mij niet meer snappen, maar ik geloof niet meer in Sint-Niklaas. Laten ze eerst mijn identiteitskaart teruggeven, dan hoef ik niet meer als een opgejaagde boef langs de huizen te schuiven.
Slot
Als je het verleden niet kent, kun je het heden niet begrijpen en de toekomst niet vormgeven (Helmut Kohl)
Terug naar “Het alledaagse leven - het volksleven”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast